Unfaithful (2002)

Regie: Adrian Lyne | 124 minuten | drama, thriller, romantiek | Diane Lane, Erik Per Sullivan, Richard Gere, Olivier Martinez, Myra Lucretia Taylor, Michelle Monaghan, Chad Lowe, Joseph Badalucco Jr., Erich Anderson, Damon Gupton, Kate Burton, Margaret Colin, Marc Forget, Larry Gleason, Dominic Chianese, Zeljko Ivanek, Gary Basaraba

Remake van de Franse film ‘La femme infidèle’ van Claude Chabrol, waarin Diane Lane als Connie, de overspelige dame in kwestie ontrouw is aan haar liefdevolle echtgenoot Edward (Richard Gere) door een gepassioneerde affaire te beginnen met de Franse boekhandelaar Paul (Oliver Martinez). De film begint sterk en houdt lang de aandacht vast als een goed geacteerd relationeel drama. Als er thriller-elementen aan het verhaal worden toegevoegd, verliest de film wat aan kracht. Toch zet de film aan het nadenken, zeker met het ambigue einde, wat je zelf in zo’n situatie zou doen. Overigens wordt Chabrols origineel, die hij op zijn beurt weer baseerde op ‘Madame Bovary’ als de betere versie beschouwt.

Wat regisseur Adrian Lyne met ‘Unfaithful’ in elk geval heel knap doet, is afstand houden van zijn personages. Voor het grootste deel van de film werkt die methode heel goed. Hij registreert wat er gebeurt, maar laat cruciale details weg om ze zo door het publiek zelf te laten invullen. Waarom valt Connie zo makkelijk voor de gladde charmes van Paul? De glimpen die Lyne de kijker laat opvangen van het huiselijk leven van Edward en Connie, geven geen motivatie voor Connies gedrag. Ze lijken heel gelukkig en gaan liefdevol met elkaar om. Is het een wat ingedut leven in de lommerrijke slaapsteden rond het bruisende New York? Is Connie op zoek naar spanning? Avontuur? Is ze echt verliefd op Paul? Je kunt je er alles en niets bij voorstellen.

Het is even wennen om Richard Gere als een wat onhandige echtgenoot te zien, die zijn trui verkeerd om aan trekt of twee verschillende schoenen draagt, terwijl hij zo zijn portie aan glad pratende verleiders heeft gespeeld. Gere speelt Edward als een kwetsbare goedzak, die – als hij vermoedens krijgt over Connies afspraken in Manhattan en SoHo – zelf op onderzoek uitgaat. Het is herkenbaar en geloofwaardig en het is niet moeilijk om je met hem te identificeren, al heeft hij in het begin vooral een bijrol. Lane schittert als de moeder van de schattige Charlie (Erik Per Sullivan), die zich weer een begeerde vrouw wil voelen. Ze beeldt Connies complexe emoties op indringende wijze uit – de treinreis na haar eerste vrijpartij met Paul is een staalkaart van al haar gevoelens – al lijkt ze zich steeds meer aan haar roes over te geven. Ze wordt slordig en laat zich in het openbaar zien met Paul. Kan het haar niet meer schelen? Hoopt ze dat ze betrapt wordt? Het blijft ongewis en daarom interessant om over te speculeren.

Jammer genoeg is Martinez de zwakste schakel in de driehoeksverhouding. Als jonge “toyboy” is hij ongetwijfeld fysiek aantrekkelijk voor Connie. Martinez drukt zich maar met moeite in het Engels uit – en niet op een charmante, o wat een grappige buitenlander, manier – en komt niet echt overtuigend over als handelaar in zeldzame boeken en kunstkenner. Zijn motivatie lijkt vooral lust te zijn, maar waar de vraagtekens in de relatie tussen Connie en Edward boeien, heeft Paul helemaal geen referenties. Hij is er gewoon, altijd thuis in een enorm appartement en hij gedraagt zich als een Fransman in een Hollywoodfilm: een onbetrouwbare charmeur. Hij rookt nog net geen Gauloises met een stokbrood onder zijn arm, maar het scheelt niet veel.

Gelukkig vermijden de makers wel de clichés, wanneer de film een onverwachte wending neemt richting het thriller-genre. Het wordt dan meer een kat-en-muisspel tussen Connie en Edward, wanneer ze eindelijk gedwongen worden om met elkaar de confrontatie te zoeken over het overspel en alles wat er uit voortvloeit. Er ligt heel wat onder de oppervlakte verborgen, zo blijkt.

Dan gaat het eerdere gemis aan duiding de film toch opbreken. Er blijven te veel puzzelstukjes over. Over één ding is ‘Unfaithful’ in elk geval wel heel duidelijk: een buitenechtelijke affaire is een slecht idee. Zeker met een Fransman.

Hans Geurts

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 juni 2002
Blu-ray-release: 1 februari 2012