Unicorn Wars (2022)

Regie: Alberto Vázquez | 92 minuten | animatie, horror, komedie | Originele stemmencast: Jon Goiri, Jaione Insausti, Ramón Barea, Txema Regalado, Manu Heras, Gaizka Soria, Iker Diaz, Estíbaliz Lizárraga, Pedro Arrieta, Alberto Vázquez, Rosa María Romay, Antón Palomar, Alberto Escobal, Kepa Cueto, Juan Carlos Loriz, Eduardo Gorriño, Josu Varela, Álvaro Sánchez, Maribel Legarreta, Itxaso Quintana, Eba Ojanguren, Pilar Ferrero, Fátima Casado

In de animatiefilm ‘Unicorn Wars’ (2022) strijden schattige teddyberen een bloedige oorlog tegen minstens zo liefelijke eenhoorns. Het resultaat is een kinderfilm voor volwassen, waarbij weliswaar niet is uit te sluiten dat die laatste groep de anderhalf uur door komt zonder een trauma op te lopen. Reden daarvoor is dat regisseur Alberto Vázquez met ‘Unicorn Wars’ wil shockeren door het contrasteren van twee werelden; die van het kind en die van de volwassene. Het zijn twee ingrediënten, die opzettelijk zo gecombineerd worden dat je er een nare smaak aan overhoudt.

Aan de ene kant hebben we de oogstrelend mooie animatie, in het bijzonder de decortekeningen van wonderlijke landschappen waarin de fantasiedieren rondhuppelen. Die wezentjes, de teddyberen en eenhoorns, lijken trouwens opzettelijk veel op de figuurtjes uit populaire televisieseries voor kinderen, zoals ‘The Care Bears’ (1986-1988) en ‘My Little Pony ’n Friends’ (1986-1987). Andere personages verwijzen duidelijk naar animatie voor een volwassener publiek, zoals ‘Princess Mononoke’ (1997).

Aan de andere kant zien we, wanneer we die teddyberen gedrild worden in een militair trainingskamp, waarna ze op verkenning de jungle in worden gestuurd waar ze allerlei ‘horror’ tegenkomen. Hier heeft Vázquez zich sterk laten inspireren door bekende oorlogsklassiekers zoals ‘Full Metal Jacket’ (1987) en ‘Platoon’ (1986). Daaraan voegt hij nog een flinke snuf splatter toe, alsof de portie ellende van de eerder genoemde films kennelijk niet voldoende is.

Het is een opvallende combinatie, maar uniek is het zeker niet: Peter Jackson deed het al eerder met ‘Meet the Feebles’ (1989), en recenter maakte Brian Henson (de zoon van) ‘The Happytime Murders’ (2018), een poppenfilm met een ‘R-rating’.

Vázquez speelt dit spel tussen schattige, kinderlijke onschuld enerzijds en bloederige, sadistische narigheid anderzijds tot het uiterste uit. Dat is te begrijpen als dat het uitgangspunt van je film is. Wanneer echter het verrassingselement en de humor die voortkomen uit deze schijnbare tegenstelling wegebben, blijft er vooral deprimerende ellende over. ‘Unicorn Wars’ voelt dan als een misselijke opvolging van narigheid, een verplichte exercitie waar je doorheen moet om te weten hoe het zal aflopen.

‘Unicorn Wars’ is een fabel, een scheppingsverhaal, een sprookje zonder ogenschijnlijk een morele les, maar wel eentje die een mythologische verklaring wil geven voor onze menselijke natuur. Vázquez zal zeggen dat dat een rechtvaardiging is voor het shockeffect waarmee hij zijn publiek murw beukt. Het leven bestaat uit constructieve en destructieve krachten; de liefde staat tegenover de haat waarmee het gedoemd is samen aan ten onder te gaan én opnieuw geboren te worden, waarna de strijd opnieuw begint.

Waar ‘Unicorn Wars’ vooral indruk mee maakt, wat inspireert en bijblijft, zijn de met schitterende animatietechnieken en tekenstijlen gemaakte tekeningen van bossen, planten en dieren. Of het zoet ook met een tikkeltje minder zuur had gekund moet iedereen uiteindelijk voor zichzelf beoordelen.

Alberto Ciaccio

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 september 2023