Uno su due (2006)

Regie: Eugenio Cappuccio | 102 minuten | drama | Acteurs: Fabio Volo, Ninetto Davoli, Giuseppe Battiston, Anita Caprioli, Tresy Taddei, Paola Rota, Manuela Spartà, Pino Calabrese, Sara Bagnetti, Alberto Basaluzzo, Agostina Belli, Paola Cerimele, Valter Corelli, Gionata Corridoni, Alessandra Cortesi, Francesco Crescimone, Rachele Ghersi, Paola Lavini, Sandra Mirkovic, Maurizio Pompella, Giampiero Rappa, Edoardo Ribatto, Iryna Salukha, Alice Visconti

Eén op twee is de kans dat bij de jonge, ambitieuze advocaat Lorenzo Maggi kanker geconstateerd zal worden. Eén op twee. ‘Uno su due’ is een Italiaans drama van regisseur Eugenio Cappuccio. Hoofdrollen zijn weggelegd voor Fabio Volo en Ninetto Davoli als respectievelijk Lorenzo Maggi en trucker Giovanni. De film werd voor het eerst vertoond op het Rome Film Festival van 2006.

Het leven van advocaat Lorenzo Maggi lijkt te mooi om waar te zijn: hij heeft een goede baan, een pracht van een woning, een mooie vrouw, zijn beste vriend is zijn compagnon en hij heeft een grote som geld in het vooruitzicht. Dan neemt zijn leven plotseling een heel nare wending, als hij voor de ogen van zijn vriend Paolo in elkaar zakt. Lorenzo wordt wakker op de afdeling neurologie van een ziekenhuis en deelt een kamer met trucker Giovanni, een kankerpatiënt. Als Lorenzo verneemt dat hij onderzocht wordt op kanker, stort zijn wereld in. Giovanni leert Lorenzo om te gaan met de grote onzekerheid over zijn toekomst. Zo ontstaat er een bijzondere vriendschap tussen de twee.

Buiten het ziekenhuis heeft Lorenzo moeite met verder leven; daardoor verlaat zijn vriendin hem. Verder blijkt de grote som geld die hij zou ontvangen bedrog te zijn. Door deze tegenslagen en de wijsheden van Giovanni leert hij echter wat echt belangrijk is in het leven. Als het vervolgens snel bergafwaarts gaat met de gezondheid van Giovanni, besluit Lorenzo diens laatste wens in te willigen. Hij gaat op zoek naar Giovanni’s dochter om de relatie tussen hem en zijn dochter te herstellen. Het thema ‘geld maakt niet gelukkig’ is een beetje cliché, maar is wel goed uitgewerkt. Het verhaal is aardig en vermakelijk, maar het ontbreekt de film in sommige scènes echter aan de nodige emotionele lading. Een goed voorbeeld daarvan is de scène waarin Giovanni en zijn dochter Tresy elkaar na lange tijd weer zien. Een scène waarvan verwacht mag worden dat die bij de kijker de nodige emoties teweegbrengt. Dat gebeurt helaas niet, je wordt als kijker niet gepakt door deze scène. Daarnaast lijkt het wel of er is vastgehouden aan 102 minuten filmtijd en dat alle scènes in die tijd zijn gepropt, zonder ruimte voor meer. Je leert het personage Lorenzo Maggi niet beter kennen dan voor het verhaal noodzakelijk is. En zo zijn er nog meer dingen die maar net of nauwelijks voldoende worden uitgediept, zoals de bijzondere vriendschap tussen Lorenzo en Giovanni. En dat is jammer.

Ondanks het tijdgebrek valt er gelukkig nog wel wat te genieten van ‘Uno su due’. Het verhaal is aardig en de scènes zijn vaak mooi en goed verzorgd. De scènes worden veelal ondersteund door heel diverse muziek: van licht melancholieke muziek tot jazz en klassiek. De muziek is kenmerkend, een beetje in de stijl van ‘Le fabuleux destin d’Amelie Poulain’. De muziek verloopt evenredig met de mentale toestand van Lorenzo. Zo wordt hij geïntroduceerd als een snelle jongen en dat wordt ondersteund met vlotte muziek en een gepaste dosis humor. Een mooie wisselwerking. Daarnaast is het natuurlijk de ‘andere’ sfeer die deze Italiaanse productie met zich meebrengt die leuk verrassend is.

‘Uno su due’ is een aardige film met een mooie boodschap, maar geen hoogvlieger. Het grote manco van de film is het beoogde ‘tijdgebrek’ en het gebrek aan het overbrengen van emotie. Door dat tijdgebrek zijn sommige zaken maar nauwelijks voldoende uitgediept en dat is jammer. Verder beschikt ‘Uno su due’ over een goed verhaal en is het uiteindelijk een vermakelijke film. Voor degenen die weleens iets anders willen dan een een Hollywoodproductie en niet vies zijn van een drama is ‘Uno su due’ een aanrader.

Arian Schouten