USA vs Al-Arian (2007)
Regie: Line Halvorsen | 100 minuten | documentaire
Hoewel ‘USA vs Al-Arian’ een beetje droog begint, laat hij je in ontreddering achter. Sami Al-Arian is pas onlangs op borgtocht vrijgekomen. En dat terwijl hij inmiddels alweer twee jaar geleden is vrijgesproken op alle punten. Nog steeds hangt een rechtzaak boven zijn hoofd. Sami Al-Arian en zijn vrouw wonen sinds jaren in de Verenigde Staten. Ze zijn beiden kinderen van vluchtelingen uit Palestina. Samen met hun vijf kinderen wonen ze in Tampa, Florida en Al-Arian werkt als professor aan een universiteit. Hij heeft een uitgesproken mening over de Israëlische bezetting van zijn land die al meer dan 35 jaar duurt. Hij steekt die mening niet onder stoelen of banken en probeert zoveel mogelijk draagvlak te creëren. Hij geeft lezingen en spreekt op protestacties en heeft zelfs foto’s waarop hij samen met George W. Bush staat en ook een met Hillary Clinton. Hij sprak bij deze gelegenheden met hun over de Palestijns-Israëlische kwestie. Desondanks is hij een potentiële terrorist volgens de Amerikaanse overheid. Zo blijkt dat er al sinds negen jaren zijn telefoon wordt afgetapt.
Al-Arian heeft veel charitatieve fondsen opgericht die volgens de officier van justitie een dekmantel zijn om zijn terroristische cel mee te financieren. Alle betrokkenen van het proces komen regelmatig aan het woord en daarmee wordt het een genuanceerd verhaal dat uiteindelijk uitmondt in drama voor een heel gezin. Maar niet alleen voor dit gezin. Ook voor de hele westerse, zogenaamd democratische wereld is deze geschiedenis heel slecht. Laila, Sami’s vrouw wordt het op een gegeven moment allemaal te veel. Haar man zit gevangen en probeert het moraal van zijn gezin hoog te houden, maar juist daardoor legt hij misschien wel een grote druk op hen. De jongste dochter die al niet meer goed weet hoe het was toen pappa nog thuis was, wordt naar familie in Cairo gestuurd. Daar kan ze voldoende aandacht krijgen van grootouders en hoeft ze de druk niet meer te voelen. Wanneer hij wordt vrijgesproken omdat zoals een jurylid zei “er geen enkel bewijs is”, is de feestvreugde van korte duur. De processen, deals en valse afspraken leiden tot een desastreuze wending. Het laat de kijker achter in woede, wanhoop en tranen. Laat staan hoe het gezin Al-Arian dit zelf heeft ervaren.
Hopelijk brengt het tijdperk Barack Obama meer licht na deze donkere, paranoïde jaren van twee regeerperiodes George W. Bush. Insha’Allah! ‘USA vs Al-Arian’ ontving geheel terecht de Publieksprijs op het Tromsø International Film Festival en werd gekozen tot beste film op het New Orleans Human Rights Film Festival.
Miranda van der Hoek