Vamps (2012)

Regie: Amy Heckerling | 90 minuten | komedie, horror, romantiek | Acteurs: Alicia Silverstone, Krysten Ritter, Dan Stevens, Richard Lewis, Sigourney Weaver, Wallace Shawn, Justin Kirk, Malcolm McDowell, Zak Orth, Marilu Henner, Scott Thomson, Todd Barry, Kristen Johnston

Sommige dingen werken beter op papier dan in de praktijk. Dat geldt ook voor ‘Vamps’, de nieuwe film van Amy Heckerling. Heckerling beleefde haar hoogtijdagen in de jaren tachtig en negentig en stond aan het roer van klassiekers als ‘Fast Times at Ridgemont High’ (1982) en ‘Look Who’s Talking’ (1989). Voor de komedie ‘Clueless’ (1995) werkte de regisseuse samen met Alicia Silverstone, de blonde babe uit de Aerosmith-clips die als de rijkeluisscholiere Cher het gezicht van een generatie werd. ‘Vamps’ brengt Heckerling en Silverstone na ruim vijftien jaar weer bij elkaar en dat zou reden voor een feestje moeten zijn. Op de DVD-hoes wordt de horrorcomedy omschreven als een kruising tussen ‘Sex and the City’ en ‘Twilight’, maar het is eerder een geüpdatete versie van ‘Clueless’ met twee vampiermeiden als hoofdpersonen. Net als in ‘Clueless’ staat de liefde centraal en zorgt Silverstone voor een kittige voice-over. Het is alleen jammer dat de grappen dit een keer een stuk minder raak zijn.

In ‘Vamps’ volgen we de belevenissen van Goody (Alicia Silverstone) en Stacy (Krysten Ritter), twee jonge vrouwen die dankzij hun stamvampier Ciccerus (Sigourney Weaver) een tweede leven kregen als ondode. Stacy werd vampier in de jaren negentig, Goody in de negentiende eeuw, maar ze liegt over haar ‘leeftijd’ om zich niet oud te voelen. De twee hippe singles drinken rattenbloed met een rietje en zijn net als alle vrouwen in New York op jacht naar kekke outfits en leuke mannen. Terwijl Goody gevoelens krijgt voor een oude vlam uit de jaren zeventig, valt Stacy als een blok voor Joey (Dan Stevens), de zoon van vampierjager Dr. Van Helsing (Wallace Shawn, de leraar uit ‘Clueless’). Als de twee vrouwen ontdekken dat ze weer sterfelijk kunnen worden als ze hun stamvampier doden slaat de twijfel toe. Ze kunnen de tirannieke Ciccerus missen als kiespijn, maar wat is beter: eeuwig jong en mooi blijven of oud worden met de persoon van wie je houdt?

Het idee achter ‘Vamps’ is okay, maar de uitwerking laat te wensen over. Waar ‘Clueless’ scherp, vrolijk en trendsettend was, is ‘Vamps’ vooral campy en slechts sporadisch echt leuk. ‘Clueless’ schetste een humoristisch beeld van de jongerencultuur van de nineties, leverde een aantal klassieke quotes op en maakte o.a. de kniekousenlook en de kreet As if! populair. ‘Vamps’ blijft hangen in voor de hand liggende grappen over sms-taal, smartphones, social media en onze obsessie met jeugd en schoonheid. Goody en Stacy zijn erg met hun uiterlijk bezig, maar kunnen zichzelf – het zijn tenslotte vampiers – niet zien in de spiegel. Goody smeert haar lippenstift er dus steevast naast, en dat is zo lollig als een schot voor open doel maar kan zijn. Ook lachen: bij elke sociale gelegenheid zijn de personages in de film meer met hun mobiele telefoons bezig dan met elkaar. Het is een punt dat één keer goed is voor een grijns, maar na drie keer wordt het drammerig.

Als tegenwicht voor de tamme observaties over de moderne maatschappij bevat ‘Vamps’ een paar scènes die niet zouden misstaan in ‘Scary Movie’. Zo likt Goody een druppel bloed uit de neus van een cokesnuiver. Haar tong gaat het ene neusgat in en komt het andere neusgat uit. Leuk? Mwah, misschien als je erg melig bent. Ooit gepraat met iemand die constant grappen maakt? Dat is een kwartier amusant, daarna gaat het op je zenuwen werken. Dat geldt ook voor het trendy turbotaaltje en de slapstickachtige toestanden die scenarioschrijfster Heckerling iets te nadrukkelijk in haar scenario verwerkte. Alicia Silverstone en Krysten Ritter zijn best innemend als vampierchicks, maar in de hoogste stand gaan ook zij snel vervelen.

Paula Koopmans

Waardering: 2.5

DVD-release: 12 december 2012