Vengo (2000)
Regie: Tony Gatlif | 90 minuten | drama, musical | Acteurs: Antonio Canales, Orestes Villasan Rodriguez, Antonio Perez Dechent, Bobote, Juan Luis Corrientes, Maria Faraco
Caco (Antonio Canales) heeft door onbekende oorzaak zijn dochter verloren en bij de rivaliserende Caravaca clan is één van zijn leiders gedood. Die zou door Caco’s broer vermoord zijn en hij is dan ook gevlucht. Caco past met hart en ziel op Diego (Orestes Villasan Rodriguez), de geestelijk gehandicapte zoon van zijn broer. Tenminste, als Caco niet bij het graf van zijn dochter aan het wenen is of volledig bezopen zijn roes ligt uit te slapen. Om zijn zielenpijn te verzachten wil Caco veel en intens feesten met zijn vrienden en familie. Hij huurt bands die de meest prachtige flamencomuziek komen spelen en Caco zuipt dan tot hij er bij neervalt. Zijn leven is hem weinig meer waard.
Ondertussen groeit de dreiging van familie Caravaca die wraak wil om de dood van hun leider. De spanning stijgt en het noodlot hangt als een donkere wolk boven Caco. De film ‘Vengo’ speelt zich af in Andalusië, het zuiden van Spanje. De twee rivaliserende families zijn zigeuners en de flamenco zit hen in het bloed. Prachtige muziek van onder andere La Caita, Tomatito en La Paguera de Jerez die als je van het echte Spanje houdt, je door je ziel snijdt. Dat dit een film is die zich afspeelt in een land dat bij de Europese Unie hoort kun je bijna niet geloven.
Deze film kun je niet plaatsen anno 2000 in een West-Europees land. Toch is dit wel het geval. Deze wereld is er ook, bestaat ook en leeft. Leeft in volle hevigheid en passie en wel nú, in het zuiden van Spanje in Andalusië. In dit kader beschouwt lijkt ‘Vengo’ wel een documentaire. Fascinerend is de fantastische rol van Orestes Villasan Rodriguez, die subtiel telkens de vinger op de zere plek weet te leggen in al zijn onschuld. Hij weet wanneer het over echte liefde gaat en wanneer Caco met rust gelaten moet worden. Maar ook de scène waarin hij midden op de weg spreekt met zijn vader, anders heeft de mobiele telefoon geen bereik, is legendarisch en prachtig. De zigeunerwereld in optima forma, intens en tot het uiterste. Maar altijd passioneel en met de flamenco.
Miranda van der Hoek
Waardering: 4
Bioscooprelease: 7 december 2000