Venom – Venomous (2001)

Regie: Fred Olen Ray | 96 minuten | thriller | Acteurs: Treat Williams, Mary Page Keller, Hannes Jaenicke, Geoff Pierson, Catherine Dent, Tony Denison, Geoff Pierson, Brian Poth, Nicole Nieth, Christal Chacon, Jim Storm, Rick Hurst, Melissa J. Hayden, Marc McClure, Andrew Stevens, Chas. Allan

Slangensoap ‘Venom’ speelt zich af in een klein Amerikaans dorpje waar de bevolking nog vriendelijk is tegen elkaar, het lokale wegrestaurant nog een sociale ontmoetingsplek is en waar de sheriff nog gerespecteerd wordt. Kortom: een knusse en veilige plaats om je kinderen op te laten groeien en, zoals het hoort in dit soort idyllische filmdorpjes, al vlug de plek waar honderden giftige slangen de buurt onveilig maken. De film opent met een terroristische aanslag op een laboratorium. Wat dit met giftige slangen te maken heeft is inderdaad een goede vraag. In eerste instantie lijkt de scène vooral een misplaatst stukje patriotisme dat op de niet-Amerikaanse kijker z’n zenuwen werkt. Later in de film blijkt deze scène de aanzet voor een subtiel stukje kritiek op het terreurbeleid van de Amerikaanse regering – en dan het schenden van burgerrechten in het bijzonder.

Het is deze thematiek die ‘Venom’ boven de vele nietszeggende straight-to-video producties uittilt, ondanks dat de film zijn thematiek vrij zwart-wit brengt. Helaas houdt de lof hier op, want scenaristen Dan Golden en Sean McGinly besloten om de drama-elementen in het script te benadrukken en zodoende heeft ‘Venom’ meer te maken met een ziekenhuissoap dan met een film over dodelijke slangen. In plaats van een schietfestijn waar dierenrechtenorganisaties bleek van zouden wegtrekken, krijgen we in ‘Venom’ een keurig drama over twee doktoren (ex-geliefden uiteraard) die een tegengif moeten vinden voor de ziekte die door de slangen wordt verspreid. Dat betekent dus een film over microscopen, injectienaalden en röntgenfoto’s, terwijl je hoopte op een wedstrijdje slangen schieten.

Wat het succes van dit ‘Outbreak’ achtige script in de weg staat is het feit dat de casting director heeft gekozen voor een cast van opgedirkte Hollywood modellen en broodacteurs. De spanning die zou moeten voortkomen uit de nadruk op de vele conflicten tussen de karakters gaat verloren door de statische acteerprestaties en de ongeloofwaardigheid van de acteurs. Bar slecht is het zeker niet en wanneer de nadruk had gelegen op het opblazen van slangen, in plaats van de strijd tegen de klok, dan was het niet eens storend geweest. Echter, doordat het nu om karakters gaat en er een thematiek wordt uitgewerkt, schieten de acteerprestaties simpelweg te kort. Natuurlijk zijn grote namen niet beschikbaar voor low-budget producties als ‘Venom’, maar er moet toch ergens een casting director zijn die ons kan verlossen van de vele botox gezichten die almaar opduiken in de recente B-film.

Het drama-element in ‘Venom’ zorgt ervoor dat de film zich onderscheidt van de grote concurrentie op de planken van de videotheek. De vraag blijft echter of ‘Venom’ beter af is als dramaproductie. Regisseur Fred Olen Ray – die de film regisseerde onder het pseudoniem Ed Raymond – laat in de weinige actiescènes die de film rijk is, namelijk een verborgen talent voor suspense zien. De scène waarin dokter David Henning een slang moet vangen in een met gifslangen bezaaide tunnel, is niet alleen een welkome afwisseling van al het getuur in microscopen, het is tevens een oprecht spannende scène die je doet afvragen hoe de film was uitgepakt op het moment dat de scenaristen hun verhaal wat minder serieus hadden genomen en er meer ruimte was geweest voor explosies, geweren en slangenbeten. Of ‘Venom’ dan nog steeds een opvallende titel was geweest tussen de vele reptielen-op-steroïden films valt te betwijfelen, maar het had zeker wat vaart aan de film toegevoegd.

Mochten er kijkers zijn die een zwak hebben voor op hol geslagen slangen en zodoende elke film in dit subgenre willen zien, dan kan ‘Venom’ nog wel eens verrassend uit de hoek komen. Verder is het voornamelijk een film die niet weet te boeien. Het acteerwerk weet de bedoelde emoties niet over te brengen en anderhalf uur lang kijken naar een zoektocht naar een tegengif is niet waar je de film voor huurde. Als script voor ‘ER’ was het allemaal een stuk boeiender geweest.

Sander Colin