Venus (2006)

Regie: Roger Michell | 96 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Peter O’Toole, Leslie Phillips, Jodie Whittaker, Vanessa Redgrave, Cathryn Bradshaw, Beatrice Savoretti, Philip Fox, Lolita Chakrabarti, Carolina Giammetta, Bronson Webb

Maurice (Peter O’Toole) en Ian (Leslie Phillips) zijn oude vrienden en collega acteurs. Met humor bespreken ze hun oude mannenkwalen en voeren elke ochtend een komisch ritueel uit met hun grote hoeveelheid pillen voor van alles en nog wat. Zo bestrijden ze op laconieke wijze de ongemakken van hun onverbiddelijk voortschrijdende leeftijd. Tegelijkertijd lopen ze angstvallig de overlijdensadvertenties na. Ze houden precies bij hoeveel kolommen en paragrafen deze of gene acteur of actrice krijgt toebedeeld en proberen in te schatten hoeveel ze er zelf zullen krijgen. Dan komt Jessie (Jodie Whittaker), de dochter van Ian’s nichtje, naar Londen om werk te zoeken.

Ian is als een kind zo blij met dit vrouwelijke gezelschap. Hij verheugt zich op de gerechten die ze voor hem zal klaarmaken en heeft niet alleen een roze handdoek voor haar gekocht om misverstanden in de badkamer te voorkomen, maar ook boeken van Edith Wharton. Haar voorliefde voor muziek denkt hij tegemoet te kunnen komen door samen naar de Mattheüs Passion te luisteren. Jessie is echter niet de zorgzame hulp in de huishouding waar hij op had gehoopt of een lieftallige gezelschapsdame die zijn oude dag komt verlichten. Ze praat plat, kleedt en gedraagt zich ordinair en heeft hoegenaamd geen enkele culturele interesse. Ian is in shock, maar Maurice voelt zich hevig aangetrokken tot deze jonge meid die in alles zijn tegenpool is. Die fatale aantrekkingskracht wordt alleen maar sterker naarmate zijn dood snel nadert door de prostaatkanker waaraan hij lijdt.

Peter O’Toole en Leslie Phillips zijn buitengewoon ontroerend als de twee acteurs op leeftijd die ruzie maken, elkaar plagen, maar ook samen een dansje maken om hun lichamelijke aftakeling en naderende dood op chique wijze te vieren. Ook het kleine rolletje van Vanessa Redgrave als de in de steek gelaten echtgenote van Maurice is erg mooi. De afscheidskus die zij en Maurice uitwisselen drukt tegelijkertijd erotiek, verdriet en kameraadschappelijke liefde uit. De rol van Jodie Whittaker als de gehaaide Lolita die keihard seksueel getinte gunsten ruilt voor de dingen die ze van Maurice wil hebben, is jammer genoeg niet geslaagd. Ondanks haar platte accent en ordinaire gedrag is het moeilijk te geloven dat ze echt zo’n bitch is en doordat het niet geloofwaardig is dat ze iemand zo schandalig behandelt, sleept het verhaal zich moeizaam voort.

Ook het rommelige scenario werkt niet mee. In plaats van een mooi genuanceerde verhouding tussen twee tegenpolen die ook nog eens gescheiden worden door een groot leeftijdsverschil zadelt het de kijker op met een reeks onnavolgbare confrontaties die erg geforceerd aandoen. ‘Venus’ is bijzonder ontroerend wat betreft ouder worden en hoe je in het aangezicht van de dood zoveel mogelijk trouw kunt blijven aan alles wat je ooit bent geweest. Ook al ben je een oude man, je bent ook nog steeds die vrouwenversierder en gewaardeerde acteur. Peter O’Toole laat op schitterende wijze zien hoe een mens dit op galante wijze voor elkaar krijgt.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 3

Bioscooprelease: 14 juni 2007