Vera (2022)

Regie: Tizza Covi, Rainer Frimmel | 115 minuten | drama | Acteurs: Vera Gemma, Daniel De Palma, Annamaria Ciancamerla, Guiliana Gemma, Sebastian Dascalu, Asia Argento, Alessandra Di Sanzo, Gennaro Lillio, Walter Saabel

“GOETHE FILIVS / PATRI / ANTEVERTENS / OBIIT / ANNOR[VM] XL / MDCCCXXX” (“Goethe Junior overleed voorafgaand aan zijn vader in zijn veertigste levensjaar in 1830”) staat op de grafsteen van Julius August Walter von Goethe (1789 – 1830). De zoon van Goethe ligt begraven in Rome, maar nabestaanden vonden zijn voornaam blijkbaar niet belangrijk genoeg – het feit dat hij de zoon van Goethe was, was echter wel het vermelden waard. Beroemde vaders, je zult er maar één hebben. Dat niet iedereen een Michael Douglas, Duncan Jones of Dakota Johnson is, bewijst Vera Gemma. Vera is de dochter van Giuliano Gemma, een Italiaanse acteur die beroemd werd door spaghettiwesterns. Giuliano Gemma is nog altijd geliefd, drukt iedereen Vera op het hart als ter sprake komt dat ze zijn dochter is.

Tizza Covi (‘La pivellina’) schreef het scenario van ‘Vera’ speciaal voor de hoogblonde actrice. De actrice speelt feitelijk een versie van zichzelf in de film die Covi samen met vaste regiepartner Rainer Frimmel maakte. We leren de vijftiger kennen als ze zich laat fotograferen op de rode loper bij een première. Haar kleding en voorkomen doen vermoeden dat ze veel houdt van uiterlijk vertoon, maar het duurt niet lang of je leert Vera’s zachtere en breekbare binnenkant kennen.

Wanneer ze door haar trouwe chauffeur Walter (Walter Saabel) naar huis gereden wordt, rijdt deze een scooter aan. Met Daniel (Daniel De Palma), de berijder van de scooter, gaat het okay, maar zijn zoontje (Sebastian Dascalu) heeft een pijnlijke arm. Vera staat erop het duo naar het ziekenhuis te brengen. Daar blijkt dat Manuel een gebroken arm heeft. In de dagen daarop probeert Vera haar geweten te sussen door het jongetje op te halen van school, hem te tracteren op een ijsje en hem thuis te brengen. Manuel en Daniel wonen bij Daniels moeder (Annamaria Ciancamerla) in een krap appartementje in een slechte buurt van Rome. Het water is afgesloten, omdat er een huurachterstand is. Vera raakt meer en meer verstrikt in het leven van Daniel en Manuel, de rode vlaggetjes die Walter afgeeft ten spijt.

Dat Vera een gouden hart heeft, maar niet altijd doorheeft wat mensen precies van haar willen, blijkt ook al uit de gesprekken met haar veel jongere vriend, een beginnend regisseur (dump die man, Vera!). Haar zus, daarentegen, staat meer met beide voeten op de grond, maar Vera blijft geloven in het goede van de mens. Wat volgt is een fascinerend verhaal, waarin de keuzes die het hoofdpersonage maakt je blijven verrassen.

Vera Gemma is fenomenaal, ze trekt moeiteloos de aandacht naar zich toe. Met gemak laat ze de kijker voor zich vallen, innerlijk en uiterlijk, maar haar eigen onzekerheid over dat laatste (als kind werd al verbaasd gereageerd in haar omgeving dat het bijna onmogelijk is dat zo’n aantrekkelijke man als Giuliano Gemma zo’n lelijke dochter krijgt) maakt dat ze zich toch altijd zal proberen te verbeteren (getuige haar opmerkingen tegen haar plastisch chirurg).

De scheidslijn tussen fictie en realiteit is niet altijd even duidelijk in ‘Vera’, maar dat is de magie van cinema. Het maakt niet uit of we hier de ongefilterde Vera zien of toch een fantasieversie. In het Rome van Vera willen we samen met haar wandelen, we willen naast haar zitten in de kleinste bioscoop ter wereld (Cinema dei piccoli) en samen met vriendin Asia Argento ronddwalen op het Protestantse kerkhof. En we willen dat er een regisseur is die haar na een casting een hand geeft en zegt: “Je hebt de rol, Vera!” ‘Vera’ is een prachtige film over roem, de keerzijde ervan, de druk van een succesvol ouder, vader-dochterliefde, de liefde voor cinema, maar bovenal een boeiend portret van een schitterend mens.

Monica Meijer

Waardering: 4

Speciale vertoning: IFFR 2023
Bioscooprelease: 16 februari 2023