Verder dan de Maan (2003)

Regie: Stijn Coninx | 105 minuten | drama, geschiedenis | Acteurs: Huub Stapel, Johanna ter Steege, Neeltje de Vree, Anneke Blok, Dirk Roofthooft, Wim Opbrouck, Betty Schuurman, Nyk Runia, Yannic Pieters, Julia van Lisenburg, Isabel Leur, Kees Hulst

In bijna elke Nederlandse speelfilm vinden we overeenkomsten. Het is een sfeer, misschien de taal. Het ontbreken van CGI, of het ‘drama’ waar de Nederlandse filmmakers zo hun eigen kijk op hebben. Hoe dan ook, in de meeste Nederlandse films zit dat typische ‘hollandse speelfilm gevoel’…

In ‘Verder dan de Maan’ zit dat ook… Misschien is deze film wel het ‘prototype’ wat dat betreft! Het verhaal is een meeslepende treurnis van een boerengezin bestaande uit pappa, mamma en vijf kinderen met een zesde op komst. Terwijl de ouders onderling ruziën over pappa’s drankgebruik wat naar de kinderen vertaald wordt als ‘Pappa is in Frankrijk’, probeert de negenjarige Caro (Neeltje de Vree) vlak voor haar eerste Communie het katholieke geloof te ontrafelen door zich af te vragen of naar de maan reizen eigenlijk wel Gods wil is. Zo lopen er allemaal verschillende subvraagstukken door elkaar en zullen uiteindelijk verweven worden tot een conclusie die alles te maken heeft met het begrip ‘familie’.

IJzersterk acteerspel doet ons snel geloven in de gebeurtenissen van deze film. Maar we verwachten ook niet anders van onze eigen Huub Stapel (Mees Werner) die het Nederlands filmpubliek dikwijls heeft bewezen een krachtig maar vooral gevarieerd acteur te kunnen zijn. Dit keer stapt hij in de huid van een boer-met-een-drank-probleem en doet dat zo geloofwaardig dat we vergeten dat het eigenlijk Huub is! Ook Johanna ter Steege vult haar karakter (Ita Werner) aan met een flinke dosis ‘Hollandse realisme’ waardoor we gaan twijfelen of Johanna niet stiekem zichzelf speelt. De jonge debutante Neeltje de Vree met haar rol als Caro speelt haar karakter zo overtuigend dat we de deze film wel serieus moeten nemen!

Het magische spel tussen alle acteurs is zo hoog van kwaliteit dat het bijna jammer is dat het verhaal te wensen overlaat. Op zich zit het verhaal goed in elkaar… maar het is zo typisch Hollands.. dat het vermoeden bestaat dat het daardoor een minder groot publiek zal aantrekken dan deze film verdient. Het is bepaalt geen vrolijke film en lachmomenten zijn voor rekening van Annet Malherbe (een tante van Caro), maar ja, dat geldt vooral voor fans van haar sinds haar fantastische optreden in de televisieserie “Mus”.

Wat opvalt zijn de slordige foutjes in de productie. Zo zien we in een bepaalde scène van die blauwe moderne kalksteen-goederenwagons op het station (Utrecht) staan die onmogelijk uit het jaar 1969 (waarin het verhaal zich afspeelt) kunnen zijn… Ook zien we een kleurentelevisie, auto’s en andere kleine objecten voorbij komen die voor ons ‘gevoel’ niet kloppen met het tijdsbeeld van de film. Dat is jammer en slordig want het had allemaal niet gehoeven!

Toch merk je dat er met veel aandacht aan deze film is gewerkt. Dit wekt de hoop de hele cast van de film snel weer terug te zien, al dan niet met elkaar, in een andere productie… Maar die Neeltje de Vree wordt speciaal in de gaten gehouden… Want we zijn zeer benieuwd wat voor karakters dit talentvolle meisje nog meer kan neerzetten!

Redactie Cinemagazine

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 27 november 2003