Victor Vleermuis (2024)

Regie: Patrick Raats, Sarah Sutter | 75 minuten | animatie, familie | Nederlandse stemmencast: Soy Kroon, Stephanie van Eer, Fedja van Huêt

Het is een leuke bijkomstigheid dat de makers van ‘Victor Vleermuis’ (de film is onder andere gemaakt door het Nederlandse productiebedrijf Storytellers Animation en animatieproducent il Luster) hebben gekozen voor een animatiestijl die ‘anders is dan anders’. Het uiterlijk van deze familiefilm past daardoor erg goed bij het thema: hoofdpersoon Victor Vleermuis is de jongste zoon van een vleermuisfamilie, maar zeker niet het lievelingetje, zoals andere Benjamins vaak zijn. Victor wordt gepest door zijn broers en ook zijn vader heeft maar weinig geduld met hem. De jonge vleermuis is namelijk bang in het donker. En dat komt erg slecht uit, nu van hem verwacht wordt dat hij zélf voor zijn eten gaat zorgen.

Zijn rammelende maag brengt Victor in contact met Rico, een rat, die door zijn vrouw erop uit is gestuurd om brood (of liever kaas) op de plank te brengen. Hij heeft een nest vol kleintjes, dus de druk is groot. De twee lijken het onmiddellijk goed met elkaar te vinden, maar Rico is wel een grotere durfal dan Victor, die eigenlijk voor alles bang is. Wanneer de twee in een keuken terecht komen, om voedsel te stelen, gaat dat eigenlijk maar net goed. Maar kaas is niet Victors ding, en om zijn honger te stillen zal hij toch op jacht moeten…

Talloze kleine en grote gevaren later heeft de held van het verhaal een nieuwe kennis ontmoet: het kleurrijke, exotische vogeltje Sherida. En het duurt niet lang of Victor slaat alle waarschuwingen die zijn familie heeft (“Vogels zijn onze vijanden, blijf erbij uit de buurt!”) in de wind. Sterker nog: er bloeit iets moois tussen de twee (al komt de liefde aanvankelijk van één kant).

Dat het verhaal uit cliché’s uit klassiekers als Romeo en Julia en duizenden andere (kinder)films over afwijkende personages die zoeken naar acceptatie is opgebouwd, weten de makers zelf ook wel (er wordt zelfs letterlijk naar Shakespeares’ beroemdste tragische liefdeskoppel verwezen door één van de personages), en gelukkig maken ze dat goed met de unieke visuele stijl. Zelf noemen ze dit 2.5D (2D-achtergronden, 3D-personages). De achtergronden komen zo uit een prentenboek: de geschilderde kleuren spatten van het scherm. Maar de dieren zien er ook heel bijzonder uit: niks geen Pixar- of Dreamworks- (en hun leger aan copy-cats)-achtige ronde figuurtjes, maar hoekig en niet per se knuffelbaar.

Omdat Victors hobby zingen is – ook al zoiets waardoor hij niet binnen de norm valt – zitten er ook een aantal liedjes in de film. Grappig genoeg worden die begeleid door wat abstracte beelden, een beetje zoals in de vroege Disney-films. Het voelt als een leuke ode aan die animatiegigant. Of Storytellers Animation ook ooit zo groot wordt, valt te betwijfelen, maar met ‘Victor Vleermuis’ hebben ze in ieder geval de lat niet laag gelegd. Leuke animatiefilm, die je vooral bij zal blijven door de visuele pracht.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 oktober 2024