Visage (2009)
Regie: Tsai Ming-Liang | 138 minuten | drama, komedie | Acteurs: Lee Kang-sheng, Lu Yi-Ching, Fanny Ardant, Jean-Pierre Léaud, Laetitia Casta, Norman Atun, Jeanne Moreau, Nathalie Baye, Mathieu Amalric, Shiang-chyi Chen, Chen Chao-rong
Een oude vrouw hakt vlees. In hetzelfde huis ligt een man te slapen, ongestoord door het lawaai van het mes dat met een vaste regelmaat op de snijplank terechtkomt. Een vrouw belt ergens aan en kijkt door het raamwerk als er niet open wordt gedaan. Een man zit buiten in een stoel en slaapt. Hij wordt niet wakker wanneer het begint te sneeuwen. Een jonge, mooie vrouw kijkt landerig voor zich uit terwijl ze een sigaret rookt. Na enige tijd begint ze het raam waarvoor ze zit met zwart tape af te plakken. Erg handig doet ze het niet; de tape laat hier en daar los. Een beschrijving van enkele van de eerste scènes die de Taiwanese regisseur Tsai Ming-Liang in zijn overvolle (en lange!) film heeft gestopt. De onderlinge samenhang is ver te zoeken en het duurt zeker een uur voor de puzzelstukjes een beetje op zijn plaats beginnen te vallen. Tsai maakt het zijn publiek dus niet makkelijk. Maar de kenner en liefhebber van zijn werk is voorbereid en voor hen zal ‘Visage’ als het weerzien zijn van een vriend die een jaar elders een sabbatical heeft gehouden.
Tsai recyclet veel van zijn veelgebruikte thema’s: net als in ‘The Wayward Cloud’ kent ‘Visage’ ook kitscherige muzikale intermezzo’s, die eigenlijk nauwelijks iets aan het verhaal toevoegen, maar als guilty pleasure prima dienst doen. Uiteraard zijn ook deze scènes prachtig gefilmd, want door de bank genomen is de cinematografie van Tsai zeer de moeite waard. Tsais kenmerkende lange statische shots ontbreken ook hier niet, evenals zinderende en erotische beelden. Let bijvoorbeeld op de scène waarbij hoofdpersoon Kang (Lee Kang-sheng) overgoten wordt met tomatensoep, of –saus en vervolgens verlangend, maar zonder controle over zijn toestand, kijkt naar een dansende, strippende Laetitia Casta met twee andere naakte dames. Ook water in allerlei vormen is prominent aanwezig: de fraaiste scène is die waar de beeldschone Casta in een vuurrode jurk in een riool een van de campnummers ten gehore brengt, de grappigste is die wanneer Kang loopt te klunzen om de plotseling defecte keukenkraan dicht te draaien. Een enorm droogkomisch moment en dat al vrij snel in het begin van de film; het belooft veel. Jammer genoeg blijft er verder niet zo veel te lachen over; want het verhaal gaat over dood en de (moeizame) verwerking daarvan, problemen met communicatie en seksualiteit en de problemen die komen kijken bij het regisseren van een film.
‘Visage’ is een film-in-een-film, al wordt het niet direct uitgesproken waar die film die in ‘Visage’ gedraaid wordt dan over gaat, zoals in Tsais films wel meer niet met zoveel woorden, duidelijk gemaakt wordt. Een film voor liefhebbers van symboliek dus. ‘Visage’ is daarnaast ook nog een ode aan de Nouvelle vague, het genre waarin Franse regisseurs als François Truffaut en Jean-Luc Godard excelleerden. Dat blijkt niet alleen uit het feit dat Jean-Pierre Léaud (Truffauts favoriete acteur) en Fanny Ardant (de partner en muze van Truffaut) een belangrijke rol spelen, maar ook uit het feit dat er bijvoorbeeld gesprekken buiten beeld gevoerd worden, zonder dat je de acteurs ziet, één van de kenmerken van films uit de Nouvelle vague. Als je geniet van installaties in musea is ‘Visage’ absoluut de film die je hoog op je to-see-lijstje moet zetten, en ook het publiek dat een experiment niet schuwt, zou zich best kunnen wagen aan deze productie. Sommige scènes maken diepe indruk en zullen je een leven lang bijblijven, maar van de emotionele impact van het verhaal dat Tsai je vertelt hoef je geen hoge verwachtingen te hebben.
Monica Meijer
Waardering: 3
Bioscooprelease: 25 februari 2010