W.E. (2011)

Regie: Madonna | 115 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Andrea Riseborough, James D’Arcy, Abbie Cornish, Natalie Dormer, Oscar Isaac, Laurence Fox, Annabelle Wallis, James Fox, Richard Coyle, Natalie Gal, Haluk Bilginer, David Harbour, Christina Chong, Anna Skellern, Lola Leon

Ze kwam al even voorbij in het met Oscars overladen ‘The King’s Speech’ (2010): Wallis Simpson, de vrouw voor wie de Britse koning Edward VIII afstand deed van zijn troon. De Amerikaanse was op zijn zachtst gezegd niet geliefd bij haar nieuwe schoonfamilie. Ook het volk moest niets van haar hebben. Niet alleen kwam ze ‘van buiten’, was ze niet van adel en bovendien al twee keer eerder getrouwd geweest ; er deden zich ook nog eens de wildste geruchten de ronde over het stel. Hun relatie zou sadomasochistische trekjes hebben. Daarnaast werd beweerd dat Wallis sympathiseerde met de nazi’s. Zo werd Wallis Simpson een geliefde prooi van de roddelpers, die haar nog jaren zou achtervolgen. Wellicht herkent Madonna zich in haar. The Queen of Pop is al jaren gefascineerd door Wallis en het mag dan ook geen verrassing zijn dat de Amerikaanse socialite centraal staat in de tweede film die La Ciccone regisseert, ‘W.E.’ (2012).

In 1998 bezocht Madonna een veiling van spullen uit de privécollectie van Wallis en Edward (die ook vaak David genoemd werd). Juist die veiling wordt hier als uitgangspunt genomen. In ‘W.E.’ laat ze het heden er verleden door elkaar heen lopen. In het heden maken we kennis met Wally (Abbie Cornish), een jonge vrouw die worstelt met haar vastgelopen huwelijk met de onbetrouwbare psychiater William (Richard Coyle) en troost zoekt in haar fascinatie voor Wallis Simpson (Andrea Riseborough), naar wie ze bovendien ooit vernoemd werd. Het toeval wil dat er een veiling van spullen van Wallis op handen is en Wally laat geen mogelijkheid onbenut om de collectie te bewonderen en weg te dromen bij de prachtige spullen. Terwijl zij fantaseert, komt het verleden tot leven en maken we kennis met Wallis en Edward (James D’Arcy). We zien hoe de twee elkaar ontmoeten en vrijwel direct tot elkaar aangetrokken zijn, ook al is Wallis op dat moment nog getrouwd met haar tweede echtgenoot. Wanneer hun relatie niet meer te ontkennen valt, wordt Edward – die na het overlijden van zijn vader in 1936 tot koning is gekroond – door de premier voor de keuze gesteld: de troon of het meisje. Edward lijkt er niet te lang over te hoeven nadenken en kiest voor Wallis, waarna ze de rest van hun leven in Frankrijk slijten als bannelingen.

‘W.E.’ is een ambitieus project dat Madonna met volle overtuiging heeft aangegrepen. Daarom is het jammer dat haar ongetwijfeld goede bedoelingen er nauwelijks uitkomen. De film is rommelig en onevenwichtig en blinkt vooral uit op visueel vlak. Maar de schitterende decors en kostuums (die een Oscarnominatie verdienden) kunnen de leegte van het verhaal niet verbloemen. Want het blijft onduidelijk wat Madonna, die met Alek Kashishian ook verantwoordelijk is voor het scenario, precies met haar verhaal wil zeggen. Aanvankelijk lijkt ze een feministisch pamflet te willen maken, maar die insteek vlakt ze na verloop van tijd steeds verder af, tot er aan het eind niets meer overblijft van die heldin die ze aan het begin was. De personages worden gelukkig nog gered door de prima performances van de acteurs. Vooral Andrea Riseborough vult haar rol goed in en weet de mystiek van Wallis Simpson prima naar het witte doek te vertalen. Het is alleen jammer dat het scenario ook hier tekortschiet en we nooit écht ontdekken wat haar bezighoudt. Wallis en Edward komen er echter heel wat beter van af dan Wally, die van clichés aan elkaar hangt en nergens diepgang weet te creëren. Dat ze dan ook nog ‘gered’ wordt door een Russische bewaker (Oscar Isaac) die te mooi is om waar te zijn, maakt het er niet beter op.

Over de intrigerende Wallis Simpson valt ongetwijfeld een boeiend portret te maken, als een goede regisseur het heft in handen had genomen. Maar Madonna schiet ernstig tekort. Niet alleen als regisseur, maar ook als scenarioschrijver moet ze nog veel leren. Van glitter & glamour heeft ze genoeg verstand, dus op de stijlvolle, weelderige aankleding valt weinig aan te merken. Voor de muziek schakelde ze de veelgeprezen Poolse componist Abel Korzeniowski (‘A Serious Man’, 2008) in. Zijn bombastische score is soms wat al te overdadig aanwezig, maar past wel prima in het ‘gekostumeerd bal’ rond Wallis en Edward. Vaak waZelfs het camerawerk is meer dan behoorlijk. Maar verhaaltechnisch en inhoudelijk rammelt ‘W.E.’ echt te veel, waardoor Madonna’s tweede film niet meer is dan een duidelijk gevalletje ‘style over substance’.

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 22 maart 2012
DVD- en blu-ray-release: 3 juli 2012