Waiting for B. (2015)

Regie: Paulo Cesar Toledo, Abigail Spindel | 71 minuten | documentaire | Met: Charles Angels, Bruno Brunet, Rick Caled, Richard Carter, Gabriela Electra, Diego Lima, Vítor Lopes, Junnior Martins, Melina McLean, Rogério Sousa

Je hebt popconcerten en je hebt sociale bijeenkomsten waarbij je al voordat de show begint het gevoel hebt in een warm bad te zijn ondergedompeld. Dat zijn de concerten van artiesten waarbij de fanbase louter bestaat uit gelijkgestemden, mensen die je bijna tot je familie kunt rekenen. Fandom is een interessant fenomeen, dat al in meerdere films aan de orde kwam. Logisch, want er is tegelijk iets aandoenlijks als iets fascinerends aan het volledig opgaan in een idool, filmserie of game. In ‘Waiting for B.’ gaat het over een specifieke groep Beyoncé-fans.

Twee maanden voor Beyoncé optreedt in het Morumbi Stadion in São Paulo in september 2013 worden er tenten neergezet voor de ingang. De prijs voor een ‘early entry’ is 700 Amerikaanse Dollar, maar je kunt er ook gewoon voor zorgen dat je vooraan staat in de rij. Om zich van een goede plek vlak voor het podium te verzekeren, kamperen talloze Braziliaanse Beyoncé-fans voor het stadion. Met ‘Waiting for B.’ tonen filmmakers Paulo Cesar Toledo en Abigail Spindel een portret van deze groep fans van Queen B. De jongeren, die elkaar niet echt kennen, delen lief en leed in de tenten, houden strikte regels aan (“als je geen bewijs van een doktersbezoek hebt, moet je weer achteraan sluiten”) en laten voor de camera zien wat Beyoncé voor hun betekent.

Het sterke aan ‘Waiting for B.’ is dat hoewel de Braziliaanse fans – grotendeels homoseksueel – verder gaan dan een doorsnee concertganger voor een goed uitzicht op het podium, ze verder niet kritiekloos zijn jegens de zangeres. Er worden vergelijkingen gemaakt met het blank willen zijn van Michael Jackson (“Beyoncé is blond, omdat ze wil laten zien dat elke zwarte vrouw net zo mooi kan zijn als elke blanke vrouw”) en er wordt geklaagd over het feit dat Bey nooit contact zoekt met fans (“Je moet kanker hebben, wil je een berichtje van haar krijgen”). Maar uiteraard is er ook ruimte voor zang en dans, en volgen we onder andere Gabrielle, die in een Beyoncé coverband zit (“mijn kostuum is het mooiste van de stad, we hebben de steentjes er stuk voor stuk op geplakt”). Er is heel veel ruimte voor humor, omdat de fans zelf ook wel realiseren hoe bizar het is wat ze doen. Maar ‘Waiting for B.’ gaat verder dan alleen het verbeelden van de toewijding van de fans en toont een mooie dwarsdoorsnede van de armste bevolkingsgroep van São Paulo en de problemen (discriminatie, vooroordelen, armoede) waar zij in hun dagelijks leven tegenaan lopen. Erg leuke documentaire.

Monica Meijer

‘Waiting for B.’ wordt vrijdag 29 en zaterdag 30 april 2016 vertoond in Melkweg Cinema, Amsterdam.