Waiting for Love (2007)
Regie: James Lee | 70 minuten | drama | Acteurs: Loh Bok Lai, Bernice Chauly, Len Siew Mee, Pete Teo, Amelia Chen, Lim Kien Lee
Het slotakkoord van James Lee’s liefdestrilogie is met zeventig minuten de kortste film uit de reeks, en omdat er hier gefocust wordt op maar liefst drie stellen is het meteen de minst saaie. In hetzelfde appartement ingericht met dezelfde meubels wordt de kijker in een korte episode van iets meer dan twintig minuten een blik gegund in de levens van zes mensen. Naast de setting zijn er nog meer overeenkomsten te vinden. Geen van de stellen is getrouwd, maar zij denken daar wel over of het is allicht eens ter sprake gebracht. De tegenstellingen tussen man en vrouw zijn vaak groot – je vraagt je af wat ze in elkaar zien -, er vindt in elk stukje een uitgebreide tongzoensessie plaats (met bijbehorende speekselgeluiden, iets dat vaker voorkomt in James Lee’s films), er wordt veelvuldig een sigaretje opgestoken en in zeker twee van de verhalen is één helft van het stel lichamelijk niet goed in orde, om wat voor reden dan ook (bij het eerste verhaal blijft dat in het midden). Zo kampt in het tweede deel de man met urineproblemen, wat een discussiepunt vormt (hij neemt zijn medicijnen niet in) en voor een grappige climax zorgt. Hoewel de twee personen in het middelste verhaal uitersten zijn, is wel duidelijk dat ze veel van elkaar houden en heeft hun relatie op het eerste gezicht ook de grootste kans van slagen. Bij het derde stel is dat tot op zekere hoogte ook zo, want de jongen is erg lief en zorgzaam voor zijn vriendin, die last van haar buik heeft. Zij weigert naar de dokter te gaan, heeft het te druk, wil koffie drinken, terwijl hij aangeeft dat water beter voor haar is, ze geeft twee keer over… Misschien is ze zwanger, misschien ook niet, het wordt wel gesuggereerd, want een paar keer lijkt ze op het punt te staan het haar vriend te vertellen.
Het eerste deel is ronduit het vervelendste om te kijken. We zien een vrouw apathisch op de bank hangen, haar vriend komt thuis en ziet in een oogopslag dat het een bende is in huis. Zonder iets te zeggen boent hij de keuken, stofzuigt hij de kamer, en geeft zijn vriendin op haar verzoek een sigaret. Nadat hij koffie heeft gezet komt uit het niets een verwijtende opmerking over een brief die zij heeft ontvangen, van een man, in wie zij – zegt zij – niets ziet, maar voor wie hij vermoedt dat zij gevoelens heeft. Wat volgt is een onaangenaam kat- en muisspel waarbij hij haar oplegt de brief weg te gooien en zij volhardt in het weigeren, terwijl ze beweert niets voor de afzender van de brief te voelen. Zo’n discussie waarin twee personages hun standpunt steeds herhalen is misschien wel uit het leven gegrepen maar gewoon niet boeiend om naar te kijken. Wel grappig is de wijze waarop zij steeds na een zoenpartij op de andere bank gaat zitten, ver van haar vriend vandaan, waarna hij dan weer bij haar komt zitten om gewoon verder te gaan waar ze opgehouden waren. Grappig, maar wel vaag.
In opbouw doet James Lee het op zich dus goed, door met het minst interessante segment te beginnen. Wat zijn bedoeling met de film is, wordt echter niet duidelijk. Het zou interessant zijn om verschillende aspecten van relaties te tonen in eenzelfde omgeving, of zelfs relaties in verschillende stadia, maar in ‘Waiting for Love’ lijken alle drie de stellen tot dezelfde conclusie te komen: het huwelijk is (nog) niet voor hen weggelegd. Of ze bij elkaar zullen blijven is – net als in het echte leven – ook geen zekerheid. ‘Waiting for Love’ is weer een showcase voor Lee’s oeuvre, zijn statische camerawerk en het feit dat hij de spaarzame dialogen geconcentreerd in enkele minuten aan het publiek levert zullen niet iedereen aanspreken. Toch is dit laatste deel het meest toegankelijke van de drie films uit de trilogie. James Lee voor beginners dus.
Monica Meijer