Wallace & Gromit: The Wrong Trousers (1993)

Regie: Nick Park | 30 minuten | animatie, komedie, familie, korte film | Originele stemmencast: Peter Sallis

Het is zes jaar na het debuut van Wallace en Gromit en dit keer blijven ze op aarde. Gromit is jarig en zijn teleurstelling in zijn baasje dat die hier niet aan gedacht heeft is uitmuntend in beeld gebracht. Je voelt echt met hem mee! Gelukkig voor Gromit heeft Wallace hem niet vergeten, maar of Gromit zo blij is met zijn cadeautje is nog maar afwachten. Hij krijgt namelijk naast een halsband een paar ex-NASA Technotrousers, “perfect for walkies”. Nu niet bepaald het ideale cadeau voor een hond, maar dat typeert Wallace weer, onnozel en tactloos.

Ondertussen is ook duidelijk dat de slechte economie ook zijn schaduw werpt op het huishouden in 62 West Wallaby Street, want Wallace heeft besloten dat ze een kamer moeten verhuren. Al snel is de huurder gevonden in de vorm van een pinguïn, die in plaats van de leegstaande kamer Gromits kamertje inpikt, harde muziek draait en Wallace om zijn vinger windt. Hierdoor wordt Gromit het huis uitgedreven en uiteindelijk zelfs helemaal van het perceel af. Één van de meest ontroerende momenten is als Gromit, na nog een laatste blik te werpen op de foto waar hij met Wallace op staat, het huis verlaat. Brok in je keel! Je vergeet bij ‘Wallace & Gromit: The Wrong Trousers’ gewoon dat je naar hompjes klei aan het kijken bent.

Voor een speeltijd van een half uur zit er ongelofelijk veel verhaal en spanning in ‘Wallace & Gromit: The Wrong Trousers’, misschien wel meer dan in een gemiddelde James Bond film! Al weet de kijker meteen al dat de pinguïn niet veel goeds in zijn zin heeft – de lange starende blikken en het feit dat hij zonder pardon Gromits kamertje kraakt is al voldoende om hiervan overtuigd te raken – blijft het best lang een mysterie wat nu nu precies zijn bedoeling is. Er is werkelijk geen enkel punt van kritiek op deze korte animatiefilm te geven, de Oscar die de film in de wacht sleepte voor beste korte animatiefilm is meer dan verdiend. Het vakmanschap van Nick Park is bij deze film onmiskenbaar op zijn hoogtepunt.

Monica Meijer

Waardering: 5