Warning!!! Pedophile Released (2009)

Regie: Shane Ryan | 113 minuten | misdaad, drama, romantiek, thriller | Acteurs: Kai Lanette, Shane Ryan, Molly Wryn, Sean Cain, Joanna Angel, Kimberly Lynn Campbell, Rob Dale, Daryl Garbiso, Jerell Gray, Alyssa Hedrick, Elina Madison, Jeremy Williams

De sensationele titel ‘Warning!!! Pedophile Released’ lijkt te wijzen op een regelrechte exploitatie- of schandaalfilm. Helemaal wanneer je beseft dat de regisseur niemand minder is dan de maker van de (grotendeels onterecht) beruchte ‘Amateur Porn Star Killer’-trilogie, is veel in realistische stijl gepresenteerde expliciete seks en geweld toch wel het verwachte hoofdbestanddeel van de film. Niets blijkt minder waar. Dat wil zeggen, bijna niets. Er komt welgeteld één onprettige verkrachtingsscène in de film voor – wat echter wel meteen een gangrape is – en daarnaast één sequentie met onfunctioneel, naakt die als exploitatie gezien kan worden, maar daarbuiten kan ‘Warning!!! Pedophile Released’ getypeerd worden als een serieus, ja zelfs meditatief, drama over het (imperfecte) rechtssysteem, stigmatisering (van misdadigers), en grenzeloze liefde.

Ryan lijkt met ‘Warning!!! Pedophile Released’ een experimentele artfilm te hebben willen maken. Maar ook al voldoet de film technisch gezien aan de eisen van een dergelijke film, het is allesbehalve een geslaagd voorbeeld hiervan. Het amateurisme straalt voortdurend van de film af. Het moet gezegd dat de het een ambitieus project is van Ryan, en de thema’s van de film zijn we degelijk interessant. Een achttienjarige hoort misschien niet met een twaalfjarige seks te hebben, maar als beide partijen hiermee instemmen en van het samenzijn genieten, hoe verkeerd kan het dan zijn? Verdient iemand het om hiervoor (en in de film wordt gezegd dat ze zelfs niet verder zijn gekomen dan zoenen) acht jaar de gevangenis in te gaan? De film onderzoekt de weerslag op beide partijen. Het meisje wordt – als gevolg waarvan? – door een groep mannen verkracht en gaat hier op dociele wijze mee om. Het lijkt weinig effect op haar te hebben. Later gebruikt ze zelf seks om aan geld te komen, wat toch een oorzakelijk verband lijkt te suggereren.

Het verhaal van Ryans personage, Malachi, draagt verschillende interessante elementen in zich, waaronder het stempel van verkrachter of pedofiel dat iemand altijd bij zich zal dragen wanneer hij de gemeenschap weer mag betreden. Hij wordt met de nek aangekeken door buurtbewoners, al kun je je afvragen of zijn daden wel echt zo verachtelijk waren. Interessante ideeën, dus, maar de uitwerking is vaak gebrekkig en geschiedt met brede penstreken. De argumenten van Ryan zijn soms niet helder genoeg en dan weer overduidelijk. Soms zijn de keuzes ook te makkelijk. Want het is niet moeilijk om sympathie voor Malachi te voelen door hem praktisch onschuldig te maken en slechts een slachtoffer van het systeem. Veel knapper is het om de toeschouwer een band te laten opbouwen met een pedofiel die overduidelijk wél schuldig is, zoals het geval was in ‘The Woodsman’, waarin een door Kevin Bacon gespeelde pedofiel het weer moest zien te redden in de maatschappij na zijn gevangenschap.

Ryan heeft met deze film ook danig zijn hand overspeeld. Hij heeft in individuele scènes simpelweg veel te weinig te melden om speeltijd van bijna twee uur te verantwoorden. De helft van de film loopt het meisje wat verveeld langs het spoor om haar leven te overpeinzen en gebeurt er niets dat de kijker geboeid houdt. Vijf, zelfs tien minuten kan zoiets effectief zijn, maar op een gegeven moment moet er toch echt iets gebeuren, al zijn het maar introverte, maar emoties suggererende gezichtsuitdrukkingen. En de acteerprestaties van Ryan, die de labiele veroordeelde moet portretteren, en bijna de gehele overige cast (met uitzondering van hoofdrolspeelster Kai Lanette), zijn meestal werkelijk tenenkrommend, met slaapverwekkend of melodramatische dialoog die de serieuze thematiek geen goed doet. De documentaire-achtige, realistisch aandoende, stijl van de film werkt ook hier weer, net als in verschillende eerdere films van Ryan, vaak danig op de zenuwen. Zeker wanneer er verder weinig in de film te beleven is, vallen dit soort stilistische kenmerken op. Ryan wisselt, om puur esthetische redenen, tussen kleur en zwart-wit, een normale en een negatief-look, en bedient zich veel te vaak van korte inzoom- en uitzoombewegingen, die geen enkele functie hebben. Er wordt door deze zooms niets van waarde onthuld, en de kijker wordt alleen maar uit de ervaring getrokken. Een ervaring die beter gecomprimeerd had kunnen worden tot een film van een half uur, met weglating van het leeuwendeel van de gesproken tekst. Dan hadden de verstilde scènes en verschillende plotpunten misschien nog indruk kunnen maken. Nu is ‘Warning!!! Pedophile Released’ alleen een in potentie interessant idee voor een geslaagde film. Deze film moet alleen nog gemaakt worden.

Bart Rietvink