Wastelands (2020)
Regie: Kemal Yildirim | 97 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Natasha Linton, Kemal Yildirim, Sean Botha, Amy Ellis, Nicola Wright, Tessa McGinn, Dominic O’Flynn, Lorie-Lanie Shanks, Ian Ross, Kelsey Williams, Abbey Fitzpatrick, Summer Fitzpatrick, Monty Kazmi
Psychodrama vanuit het perspectief van de labiele Alice (Linton), die binnen een visueel excellent uitgewerkt kader haar weg probeert te vinden in het volwassen leven. Of zij in een pan eten roert of seks heeft, de kijker wordt meegezogen in de maalstroom van haar geest. Voor sommige kijkers zal het moeilijk vol te houden zijn – er wordt weinig geduid of teruggeschakeld naar een rationele modus, dit is de vertaling van de geestesgesteldheid van de hoofdpersoon.
Zonder twijfel een bewuste keuze van de makers. Maat houden (vooral op gebied van seksscènes) en goed timen is ook een kunst, en wat dat betreft blijft het Engelse ‘Wastelands’ in een conceptueel stadium hangen. Je zou ook kunnen betogen dat een psychisch labiele geest niet aan lineaire dramatische regels voldoet, maar de maker moet de stap naar de kijker maken; haar of hem niet wegjagen met overkill of poespas, is onze bescheiden mening.
Deze onvolkomenheid inbegrepen, is ‘Wastelands’ een ervaring op zich. In de film wordt toneelmatig geacteerd, althans een hoge focus wordt gevraagd van de acteurs, en ook daar had het wel een tandje beter gekund. Een dergelijke film vraagt geen goed debuut of iets van die aard, maar topacteurs als Timothy Spall en/of Cate Blanchett. De film gaat ondanks goede bedoelingen en het acteurswerk een ambitieniveau te ver.
‘Wastelands’ had een topzware cast nodig, zoveel is duidelijk. Kan nog altijd natuurlijk. We hebben het nog weinig gehad over de plot, maar dat is niet per se noodzakelijk. Er is een duel van toenadering en afstoting met een geliefde (Yildirim) en de zorg voor een oude vader (Botha) – een beetje veel voor de aandacht van de kijker. Aan het eind heeft die iets geleerd over het verleden van Alice. Wat doet er niet zoveel toe; de film wordt in eigen stijl afgesloten.
Jan-Kees Verschuure
Waardering: 2.5