Way Out (1967)
Regie: Irvin S. Yeaworth | 102 minuten | drama | Acteurs: Frank Rodriguez, James Dunleavy, Sharyn Jimenez
Een onverwacht stukje kwaliteitscinema, dat is hoe ‘Way Out’ overkomt in vergelijking met de gebruikelijke ‘sleaze’ die het American Grindhouse label uitbrengt. Dit keer geen zwart-wit exploitatie over nymphomanes, lesbiennes of fetisjisten, maar een maatschappijkritische film over drugsverslaafden en de dagelijkse strijd die zij voeren met hun verslaving. Het is de collectie op zijn best, want het doel om verrassende, doch obscure films naar een groter publiek te brengen wordt met deze film absoluut bereikt.
In ‘Way Out’ volgen we het verhaal van de aan heroïne verslaafde Frankie en zijn vrienden. Van de bijdehante Jimmy die wel wat criminele klusjes wil doen tot aan de onschuldige Stella die de pech heeft dat ze met de verkeerde mensen omgaat en zodoende in de prostitutie belandt. Stuk voor stuk zijn zij opvallende karakters met een geheel eigen verhaal om te vertellen. Een verhaal dat overigens een stuk persoonlijker is dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Alle acteurs in ‘Way Out’ zijn namelijk zelf ex-gebruikers en hebben de gespeelde situaties aan den lijve ondervonden.
Regisseur Irvin S. Yeaworth neemt geen blad voor de mond en vertelt het verhaal van de op straat rondzwervende en alleen voor het volgende shotje levende junks oprecht en eerlijk. Yeaworth is niet bang om te laten zien wat voor egoïsten zijn hoofdpersonen eigenlijk zijn: Jerry verkoopt zijn vriendin aan zijn dealer omdat hij even geen geld heeft. Frankie steelt van zijn vader om zijn verslaving te kunnen betalen en Che Che schakelt geen hulp in wanneer Jimmy een overdosis neemt. Soms zijn de scènes daarin bijzonder expliciet en zien we hoe heroïne wordt voorbereid en vervolgens wordt geïnjecteerd en zitten we met onze neus bovenop de ellende.
Toch waakt Yeaworth ervoor niet alleen een opsomming te geven van alle criminele en onethische handelingen die de junks in het verhaal ondernemen. We zien ook een meer menselijke kant van de gebruikers. We zien liefde opbloeien tussen Jimmy en Stella, krijgen te zien hoe de tirannieke vader van Frankie in huilen uitbarst in de armen van zijn zoon en we zien hoe Jerry uiteindelijk God vindt in zijn leven en vervolgens worstelt om zijn verleden los te laten. Het zijn deze kleine momenten die ervoor zorgen dat ‘Way Out’ meer is dan louter ramptoerisme en dat je in de loop van de film gaat geven om de karakters die aanvankelijk ver van je af lijken te staan.
Dit alles is ook nog eens bijzonder sfeervol in beeld gebracht. De opnames op locatie in New York zorgen voor een compositie van verlaten steegjes, afbladderend behang en metro’s die ronddwalen langs vervallen huizenblokken. Het maakt van de toch al deprimerende omgeving een jungle waarin de hulpeloosheid van de karakters nog eens extra voelbaar wordt. Prachtig in beeld gebracht en ondersteund door broeierige jazz muziek is ‘Way Out’ een film die niet alleen een stevig verhaal heeft om te vertellen, maar ook filmisch weet te overtuigen. Een absoluut hoogtepunt binnen de collectie.
Sander Colin