We All Scream for Ice Cream-Masters of Horror:We All Scream for Ice Cream (2007)
Regie: Tom Holland | 57 minuten | horror | Acteurs: Brent Sheppard, Maxwell Neck, Tim Henry, Lee Tergesen, Laura Drummond, Colin Cunningham, Ingrid Tesch, Quinn Lord, Lyle St. Goddard, William Forsythe, Kevan Kase, Spencer Achtymichuk, Cainan Wiebe, Brett Kelly, Diego Martinez-Tau
Thematisch gezien volgt deze aflevering uit de serie ‘Masters of Horror’ ongeveer hetzelfde stramien als films als ‘It’ of ‘Child’s Play’, een film die niet toevalligerwijs ook door Tom Holland is geregisseerd. In ‘Child’s Play’ was het een zogenaamde Good Guy-pop die bezeten raakte door de geest van seriemoordenaar Charles Lee Ray, in deze film is net zoals in ‘It’ een clown de bron van het kwaad.
Aanvankelijk is de ijsverkopende clown Buster een olijke kindervriend, maar nadat hij door een mislukte grap van een groepje kinderen overlijdt, komt hij jaren later terug om wraak te nemen op de inmiddels volwassen mannen die verantwoordelijk waren voor zijn vroegtijdige dood. De manier waarop Buster wraak neemt op zijn moordenaars heeft veel weg van een alternatieve vorm van voodoo, zij het dat de ijscoclown gebruik maakt van ijsjes die zijn slachtoffers representeren in plaats van stoffen popjes.
Een geweldige film is ‘We All Scream for Ice Cream’ helaas niet geworden. Zo is de film bijvoorbeeld teveel een herhaling van zetten. Vrijwel alle slachtoffers van de clown komen op vrijwel exact dezelfde manier aan hun einde. Hierdoor wordt het allemaal te voorspelbaar en verlies je als kijker toch wel een beetje de aandacht. Ook de ongetwijfeld angstaanjagend bedoelde scène waarin Busters ijscowagen in het nachtelijk duister- omgeven door geheimzinnige mistflarden- de buurt onveilig maakt, wordt zo vaak hergebruikt dat de dreigende werking van dit segment uiteindelijk grotendeels teniet wordt gedaan. Het bijbehorende liedje dat Buster elke keer zingt, wordt op den duur zelfs irritant en gaat op de zenuwen werken.
De treffende thematische en verhaaltechnische overeenkomsten die deze film vertoont met Stephen Kings meesterwerk ‘It’ zorgen er bovendien voor dat de film (waarschijnlijk) onbedoeld toch bij tijd en wijle een wat geplagieerde indruk maakt. Toch is het niet alleen kommer en kwel. Bij vlagen laat Tom Holland een glimp van zijn kwaliteiten zien die garant stonden voor genrejuweeltjes als ‘Child’s Play’ en ‘Fright Night’. Ook bevat de film een paar (voor de liefhebbers) aardige scènes, waaronder een stuk dat sterk doet denken aan een scène uit Paul Verhoevens ‘RoboCop’ waarin een van de criminelen een stevige dosis chemisch afval over zich heen krijgt. Toch is dit over de gehele linie te weinig om de zwakheden van deze prent te verbloemen. ‘We All Scream for Ice Cream’ is te voorspelbaar en eigenlijk ook zelden echt eng. Alleen mensen die lijden aan een obsessieve fobie voor clowns zullen door deze griezelfilm serieus uit hun element worden gebracht.
Frank Heinen