We Are What We Are (2013)
Regie: Jim Mickle | 100 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Kassie Wesley DePaiva, Laurent Rejto, Julia Garner, Ambyr Childers, Jack Gore, Bill Sage, Kelly McGillis, Wyatt Russell, Michael Parks, Annemarie Lawless, Traci Hovel, Nat DeWolf, Nick Damici, Vonia Arslanian, Larry Fessenden, Odeya Rush, Joel Nagle, Reagan Leonard, I.N. Sierros
Er zijn van die acteurs en actrices die maar heel kort razend populair zijn, om vervolgens in de vergetelheid te raken. Neem nou Kelly McGillis, die halverwege de jaren tachtig doorbrak aan de zijde van Tom Cruise en Val Kilmer in ‘Top Gun’ (1986) en wiens beeltenis menig jongenskamer sierde. Een grootse carrière lag voor haar in het verschiet, maar haar slechte ervaringen tijdens het filmen van ‘Cat Chaser’ (1989) weerhielden haar ervan om er echt voor te gaan. In de jaren negentig dook ze sporadisch op in tv-films (waar overigens niets noemenswaardig bij zat) en aan het begin van de 21e eeuw verdween ze zelfs helemaal uit beeld. In 2007 dook ze ineens weer op in een straight-to-dvd horrorflick van Roger Corman, maar het was regisseur Jim Mickle die haar definitief wist over te halen een comeback te maken. Het lijkt erop dat ze zich beperkt tot horrorfilms, want haar meest recente films zijn ‘Stake Land’ (2010), ‘The Innkeepers’ (2011) en ‘We Are What We Are’ (2013).
Die laatste film, geregisseerd door Mickle (die tevens samen met Nick Damici het script schreef), is een remake van de zeer matig ontvangen Mexicaanse film ‘Somos lo que hay’ uit 2010. Vormden in die film nog de armoedige en duistere krochten van de grote stad het decor, Mickle verhuisde het verhaal naar het desolate platteland in de staat New York. Het gebied wordt geteisterd door heftige regenval en stormen. McGillis speelt de broodnuchtere buurvrouw van de familie Parker, die er nogal lugubere tradities op nahoudt. In tegenstelling tot het Mexicaanse origineel is het hier niet de vader maar moeder Emma (Kassie DePaiva) die tijdens het boodschappen doen op tragische wijze omkomt. De godsvruchtige vader Frank (Bill Sage) is gebroken, maar weigert de tradities die al eeuwenlang door de familie worden aangehangen, op te geven. Tienerdochters Iris (Ambyr Childers) en Rose (Julia Garner) moeten nu de plaats van hun moeder innemen – het klaarmaken van het traditionele familiediner – en dat valt hen zwaar. Ondertussen ontdekt de plaatselijke huisarts Doc Barrow (Michael Parks) vreemde zaken rond de dood van Emma Parker. Hij gaat op onderzoek uit en roept daarbij de hulp in van nieuwbakken hulpsheriff Anders (Wyatt Russell), die zijn oog heeft laten vallen op Iris en maar wat graag rondneust op het terrein van de Parkers.
‘We Are What We Are’ moet het driekwart van de tijd vooral hebben van zijn onheilspellende sfeer. Hoewel al vrij snel duidelijk is hoe de vork in de steel zit bij de familie Parker, weet Mickle door zijn trage opbouw, gothic ambiance en mysterieuze setting de aandacht er goed bij te houden. Dat komt mede door het duistere, onderkoelde camerawerk en de dreigende score. De liefhebber van de meer traditionele rechttoe-rechtaan horror zal het wellicht saai vinden, omdat er in eerste instantie weinig bloed vergoten wordt. Het lijkt erop dat Mickle aan het einde van de rit alsnog wilde toegeven aan deze groep filmkijkers, want de laatste twintig minuten haalt hij de ‘schade’ aardig in en wordt het toch nog behoorlijk bloederig. Door het grote contrast lijkt het net of het slotakkoord uit een andere film afkomstig is. De film wordt gedragen door de prima cast, met Bill Sage als vader Frank Parker voorop. Enerzijds heb je medelijden met hem, na het overlijden van zijn vrouw. Anderzijds weet hij je de stuipen op het lijf te jagen. Ook Childers en Garner komen goed voor de dag. De aankleding van ‘We Are What We Are’ is prachtig nostalgisch (de kleding dat het gezin draagt tijdens de zondagse maaltijd bijvoorbeeld, maar ook de oude folkliedjes die op de achtergrond spelen wanneer ze aan tafel zitten).
Het is knap hoe ‘We Are What We Are’ met drama-elementen het verhaal weet op te bouwen tot een bloederige climax. Dat slotakkoord contrasteert echter dusdanig met de rest van de film dat het eigenlijk afbreuk doet aan de film als geheel. Dat neemt niet weg dat dit een intrigerende genrefilm is, waarin voor de verandering eens goed geacteerd wordt. Voor de liefhebbers van sfeervolle horror.
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 19 juni 2014
DVD-release: 9 september 2014