Weirdsville (2007)

Regie: Allan Moyle | 90 minuten | drama, komedie, misdaad | Acteurs: Scott Speedman, Wes Bentley, Taryn Manning, Matt Frewer, Greg Bryk, Maggie Castle, Raoul Bhaneja, Joe Dinicol, Jordan Prentice, Dax Ravina, Elizabeth Lennie, James McQuade, Shayne Wyler, Joey Beck, Allan Redford, Mark Parr, Stephen Jackson, Derek Gilroy, Stephen Jackson, Randy Butcher

Twee bevriende junkies, Royce (Wes Bentley) en Dexter (Scott Speedman), zitten in de nesten en goed ook. Ze zijn geld schuldig aan de lokale, gevaarlijke, duimen afhakkende, drugsdealer Omar (leuke rol van Raoul Bhaneja). Gelukkig voor hen heeft Omar een backup plan: wanneer ze voor hem drugs gaan verkopen, krijgen ze respijt. Jammer genoeg duurt de oplossing niet lang: hun vriendin, de sympathieke prostituee Matilda (Taryn Manning), neemt een overdosis van de drugs die ze hadden moeten verkopen en sterft. Behoorlijk in paniek besluit het duo haar te begraven. Royce heeft een tijdje in een drive in bioscoop gewerkt, tot hij eruit geschopt werd, maar het is hartje winter en de kans is natuurlijk minimaal dat ze daar gestoord worden. Laat de drive in nu net het decor zijn voor een satanisch ritueel…

Met dit maffe gegeven kun je natuurlijk alle kanten nog op. De Canadese zwarte komedie ‘Weirdsville’ doet zijn naam eer aan: het is een volslagen idioot avontuur, dat je gezien moet hebben om het te geloven. De ene na de andere onverwachte gebeurtenis dient zich aan, zodat het publiek immer geprikkeld blijft. Niet alleen krijgen de twee drugsverslaafde twintigers te maken met een satanisch cultgroepje, die zo hun eigen redenen hebben om een rituele slachting te doen, ze moeten ook nog geld bij elkaar zien te sprokkelen om Omar af te betalen en zo hun duimen te behouden. Hiervoor willen Royce en Dexter ergens inbreken, maar dankzij hun door drugs benevelde hersens blijven ze maar de verkeerde beslissingen maken. Dit zorgt voor hilarische situaties, waarbij een tuinkabouter, een gek neefje en een hele bijzondere beveiligingsagent van een winkelcentrum het duo te hulp komt, of soms tegenwerkt. Over-the-top? Ja, absoluut, maar de film neemt zichzelf dan ook helemaal niet serieus.

Het scenario is van de hand van Willem Wennekers, die eerder het vrij onbekende ‘Night Class’ met Sean Young schreef. De film is weliswaar wat onevenwichtig, zeker in het begin van de film lijkt iedereen er nog even in te moeten komen. Regie van ‘Weirdsville’ is in handen van de regisseur van ‘Pump Up the Volume’ en ‘Empire Records’, Allan Moyle, die hier dus wederom op weergaloze wijze de jeugd in een klein plaatsje portretteert in een bijzondere visuele stijl. De heerlijk domme dialogen zijn sterk, buitengewoon grappig en gedenkwaardig. Grote kans dat je delen van de gesprekken zult voordragen aan mensen die de film niet gezien hebben. De acteurs doen hun werk met een zweem van improvisatie en de lol die ze gehad hebben in het maken van deze produktie straalt van het scherm af. Met de soundtrack, die overigens ook de moeite waard is, zijn de filmmakers ook dichtbij huis gebleven, met een aantal Canadeze bands zoals Blackie and the Rodeo Kings, The Dears en Shout Out Out Out Out.

‘Weirdsville’ is als een feelgood variant van ‘Pulp Fiction’ en ‘Shallow Grave’. Toegegeven, de humor is hier en daar zo flauw, dat je echt in de juiste stemming moet zijn wil de film de juiste snaar bij je raken, maar wanneer dat het geval is, zit je goed!

Monica Meijer