Welcome Danger (1929)

Regie: Clyde Bruckman, Malcolm St. Clair | 115 minuten | komedie | Acteurs: Harold Lloyd, Barbara Kent, Noah Young, Charles Middleton, Will Walling

Alle films uit de begintijd van de geluidsfilm hebben wel op enige manier te lijden gehad onder de overgang naar deze volstrekt nieuwe manier van filmmaken, maar ‘Welcome Danger’ is gewoon een slechte productie. Het meest onvergeeflijke aspect eraan is wel dat het een saaie komedie is, en of je nu een stomme film of een geluidsfilm maakt, je moet je publiek niet aan het gapen maken als je ze wilt laten lachen.

Het begin is nog wel aardig als Billie Lee (Barbara Kent) haar foto laat nemen door een automaat op het station. Door een technische storing krijgt ze geen waar voor haar geld, maar de plantkundige Harold Bledsoe (Harold Lloyd), die even na haar zijn foto laat nemen, krijgt daardoor een innig portret van hen samen en kan zo gaan dromen van zijn ideale vrouw. Dat is nog een leuke vondst. Daarna mist hij zijn trein en kan hij een lift krijgen van Billie en haar broertje in hun krakkemikkige auto. Hij herkent Billie niet van de foto, omdat ze werkmanskleren aanheeft en een pet op het hoofd om aan de auto te kunnen sleutelen.

Harolds scheldpartijen tegen wat hij denkt dat een opgeschoten jongen is, zijn beslist niet leuk. Op het politiebureau in San Francisco wordt erg naar de komst van Harold uitgezien. Zijn vader had een goede reputatie en van de zoon verwachten ze dan ook dat hij de identiteit achterhaalt van het meesterbrein dat vanuit China Town talrijke misdaden laat plegen. Harold gaat echter zo fanatiek wereldvreemd te werk dat hij binnen de kortste keren het sukkeltje van het bureau is. Niemand wil hem dan ook geloven als hij ontdekt dat het meesterbrein ‘de draak’ niemand minder dan de alom gerespecteerde John Thorne (Charles Middleton) is.

De lijst met miskleunen in deze film is om droevig van te worden. De film duurt veel en veel te lang, de dialogen zijn saai en de kwaliteit van het geluid is soms hemeltergend slecht. Hierdoor lijkt bijvoorbeeld de brave politieagent met wie Harold te maken krijgt wel een idioot met een spraakgebrek en dat is vast niet de bedoeling. Ook de beeldkwaliteit laat sterk te wensen over en zo gaat het maar door. Al met al is de film te vergelijken met een haastig in elkaar geflanste pannenkoek: niet gaar en zonder smaak.

Diana Tjin-A Cheong