Welp (2014)
Regie: Jonas Govaerts | 87 minuten | avontuur, horror | Acteurs: Stef Aerts, Evelien Bosmans, Titus de Voogdt, Gill Eeckelaert, Jan Hammenecker, Maurice Luijten
Hoewel horrorfilms ook in de Lage Landen wel op een redelijke schare liefhebbers kunnen rekenen, zijn griezelprenten van Nederlandse en Belgische bodem vrij schaars. ‘De Lift’, het duistere, door Rudolf van den Berg geregisseerde griezelepos ‘De Johnsons’ en het recentere, ook wat meer van een licht humoristische noot en veel actie voorziene ‘Sint’ van Dick Maas zijn waarschijnlijk de bekendste en meest geslaagde Nederlandstalige horrorproducties. De Belgen doen nu ook een duit in het zakje met de film ‘Welp’. De prent vertelt het verhaal van Sam, een jonge scout die op kamp vertrekt naar de Ardennen. Om het kamp wat spannender te maken, verzint de driekoppige leiding de legende over Kai, een levensgevaarlijk boskind dat ronddwaalt in het woud waar het kamp is opgeslagen. De andere welpen doen Kai af als een verzinsel, maar de fantasie van Sam is geprikkeld: de fantasierijke, wat in zichzelf gekeerde jongen gaat op onderzoek uit en ontdekt al snel dat er écht een gevaar schuilt in de donkere bossen rondom het kampeerterrein…
Het begin van ‘Welp’ is behoorlijk intrigerend. We zien een bebloede jonge vrouw in blinde paniek door het bos rennen, gadegeslagen door een mysterieuze figuur met een angstaanjagend ogend houten masker. Na dit prikkelende intermezzo volgt een uitgebreide inleiding waarin we zien hoe een groep scouts en hun drie akela’s hun kamp opslaan in de Ardense (in werkelijkheid werd de film opgenomen in de Kempen) bossen. Hoewel die inleiding voor de liefhebbers van actie en bloederige uitspattingen wellicht wat traag verloopt, is de proloog wel nuttig om de kijker kennis te laten maken met het vrij complexe karakter van hoofdpersoon Sam. Bovendien worden zo ook de totaal verschillende persoonlijkheden van de drie akela’s uitgediept. Kris, de oudste van het drietal, is bijvoorbeeld behept met het meeste verantwoordelijkheidsgevoel. Hij heeft het hart op de juiste plaats zitten en legt een groot respect voor de scoutingtraditie aan de dag. Peter (die meestal wordt aangesproken met zijn bijnaam Baloe) is daarentegen meer de stoere bad boy, een type waar jongens en meisjes tegenop kijken, maar dat door zijn redelijk egoïstische karakter wellicht minder geschikt is om leiding te geven aan een groep kinderen. Jasmijn is vooral iemand met een zachte en zorgende inborst.
Hoewel er dus de nodige aandacht aan karakterontwikkeling wordt besteed, zal de echte horrorfan natuurlijk vooral geïnteresseerd zijn in het griezelgehalte van ‘Welp’. Het goede nieuws is dat het ook met dat aspect grotendeels snor zit. De Kempen, volgens de legenden ook een van de gebieden waar de gevreesde bokkenrijders vroeger rondwaarden, vormen een fraaie, behoorlijk feeërieke setting voor het verhaal. De Stroper, een psychopaat die overal in het bos levensgevaarlijke boobytraps heeft gemaakt, en de bosjongen Kai voldoen aardig als overtuigende booswichten. De meer bloederige scènes zijn aardig gedoseerd, waardoor de gore altijd in dienst blijft staan van de spanning en sfeer. Desondanks bevat de film toch wel een aantal confronterende fragmenten, waaronder een scène die vooral voor verwoede dierenliefhebbers wel even slikken is. Helaas zal de wat meer ervaren horrorkijker de op zich aardige twist aan het eind al van vrij ver zien aankomen, maar dat neemt niet weg dat de goede aspecten van ‘Welp’ de mindere delen van de film ruimschoots in aantal overtreffen.
Uiteindelijk is de eerste echte horrorfilm van Vlaamse bodem een zeer behoorlijke prent geworden die garant staat voor een klein anderhalf uurtje aangenaam griezelen.
Frank Heinen
‘Welp’ wordt vertoond tijdens de Halloween Horror Show, in bioscopen in 20 steden door heel Nederland, in de nacht van vrijdag 31 oktober 2014/zaterdag 1 november 2014 en in de nacht van zaterdag 1 november/zondag 2 november 2014.