Wendy and Lucy (2008)
Regie: Kelly Reichardt | 80 minuten | drama | Acteurs: Michelle Williams, Lucy, David Koppell, Max Clement, Sid Shanley, Dave Hubner, Michelle Worthey, Will Oldham, Wally Dalton, Roger D. Faires, Boggs Johnson, Tanya Smith, Michael Brophy, John Robinson, John Breen, Deneb Catalan, Skeeter Greene, Marilyn Faith Hickey, Jeanine Jackson, Brenna Beardsley, Winfield Jackson, Gabe Nevins, Connor O’Shea
“Geld maakt niet gelukkig”, luidt een bekend gezegde en vaak wordt er gekscherend achter gezegd dat het echter wél helpt. Wat nu als je zo weinig geld hebt, dat je niet eens meer in je levensonderhoud en dat van je levensgezel kunt voorzien? Het is een gedachte die schrik aanjaagt en in een periode van economische crisis een minder ver-van-mijn-bed-show dan je zou willen. Werkloosheid loert bij veel mensen om de hoek en daarmee wordt financiële zekerheid drastisch verminderd.
De Wendy uit de titel van de film is zo iemand die bijna niets meer heeft. In een twintig jaar oude roestige Honda Accord reist ze van haar zus in Indiana naar Ketchikan in Alaska, in de onzekere hoop daar een baan te vinden. Met een strak budget moet het net lukken, maar Wendy heeft geen rekening gehouden met de mogelijkheid dat haar auto het kan begeven. Wanneer ze daardoor strandt in een klein gehucht in Oregon besluit ze in een opwelling een blikje hondenvoer te jatten voor haar trouwe viervoeter, de Lucy uit de titel. Ze wordt door een overijverige supermarktmedewerker opgepakt en voor ze het weet zit ze in een politiecel. De formaliteiten daar duren veel langer dan verwacht en als ze bij de supermarkt terugkomt, zit Lucy niet meer vastgebonden aan het fietsenrek. Wendy is ten einde raad. Blut, alleen en nauwelijks toekomstperspectief: kan het depressiever?
Je zou het niet denken, maar ‘Wendy and Lucy’ is bovenal een hoopvolle vertelling. Kelly Reichardt baseerde het verhaal voor ‘Wendy and Lucy’ op een kort verhaal van Jon Raymond en verfilmde het in een rustige, realistische, minimalistische stijl. Zonder opsmuk en muziek – alleen het geneurie van de hoofdpersoon – voelt deze lowbudget film aan alsof je Wendy’s onzichtbare geheime passagier bent. Dat is zeker te danken aan het overtuigende, naturelle spel van de hoofdrolspeelster. Michelle Williams, voor deze prestatie geëerd met een Independent Spirit Award, een TFCA Award en een OFCS Award, vertolkt Wendy op een sublieme wijze. Ze zit in praktisch elke scène, en ze weet voor de kijker alle ellende die ze ondergaat zeer grijpbaar te maken. Het is nauwelijks voor te stellen dat een andere actrice deze film op een zelfde manier naar een hoger plan had kunnen tillen. Echter ook Reichardt is een filmmaakster om in de gaten te houden. Haar speelfilmdebuut ‘River of Gras’ was internationaal gezien al een bescheiden succes, en met opvolger ‘Old Joy’ wist ze onder andere een Tiger Award binnen te harken. De cineaste slaagt er met ‘Wendy and Lucy’ in met weinig middelen precies de vinger op de zere plek te leggen: het contrast tussen consumentisme en armoede, maar ook de vicieuze en mismoedig makende cirkel van werkloosheid: zonder baan geen baan, zonder adres geen baan, zonder baan geen adres…
‘Wendy and Lucy’ is neo-realisme ten top. Filmliefhebbers die houden van een afgerond verhaal,waarbij alle motieven en achtergronden van de hoofdpersonages keurig netjes voor ze ingevuld zijn, zullen ‘Wendy and Lucy’ wellicht niet waarderen. Wendy blijft namelijk grotendeels een mysterie. Wat haar relatie met haar zus is, waarom ze naar Alaska vertrekt, het blijft onder de oppervlakte. Maar dat is ook helemaal niet waar het om draait; het is het hier en nu waar Reichardt zich met haar kleinschalige drama op richt en dat is waar ze in excelleert. Het is ook goed voor te stellen dat de film als saai bestempeld wordt; er gebeurt immers weinig anders dan dat Wendy Lucy zoekt, praat met de bijna bejaarde beveiligingsbeambte (Wally Dalton) die haar op zijn bescheiden wijze probeert te helpen, loopt, slaapt, haar auto probeert te laten maken en zich wast in de wc van het tankstation. Dialogen zijn spaarzaam, het meest praat Wendy met Lucy, en het feit dat zij een groot deel van de film zoek is, spreekt boekdelen. Toch weet de film de volle speelduur te boeien en de kijker in het hart te raken. Kleine film, grote regisseuse, nog grotere actrice.
Monica Meijer
Waardering: 4
Bioscooprelease: 6 augustus 2009