Were the World Mine (2008)
Regie: Tom Gustafson | 95 minuten | komedie, avontuur, romantiek, fantasie, musical | Acteurs: Tanner Cohen, Wendy Robie, Judy McLane, Zelda Williams, Jill Larson, Ricky Goldman, Nathaniel David Becker, Christian Stolte David Darlow, Parker Croft, Brad Bukauskas, Reid Dawson, Alexander Aguilar, Yoni Solomon, Colleen Skemp, Waymon Arnette, Zach Gray, Julia Black, Peggy Roeder, Ora Jones, Annabel Armour
Een grappig maar snel vergeten allegaartje, zo laat ‘Were the World Mine’ zich het beste omschrijven. Het is ook een film die je in eerste instantie op het verkeerde been zet. Alles aan de film schreeuwt camp. De DVD-hoes met ontblote bovenlijven, het musicalelement, het concept van een bloem waarmee je de hele wereld tot de heren- c.q. damesliefde kunt bekeren. Net als je klaarzit voor dampende disco, glitterende kostuums en een gastoptreden van The Village People, ontdek je dat ‘Were the World Mine’ eigenlijk helemaal geen campfilm is. De film heeft iets te melden, maar zoekt naar de juiste woorden. ‘Were the World Mine’ is gebaseerd op een korte film die eveneens door Tom Gustafson werd geregisseerd. Hoewel ‘Fairies’ qua rolbezetting en zang minder goed is dan zijn avondvullende broertje, toont hij wel aan dat hetzelfde flinterdunne verhaal zich ook prima (en zelfs beter) in twintig minuten laat vertellen. ‘Fairies’ richt zich puur op het concept, niet op het overbrengen van een ingewikkelde boodschap, en is daardoor meer to-the-point.
‘Were the World Mine’ vuurt daarentegen veel losse flodders af over het accepteren van homoseksualiteit. Het verhaal volgt platgetreden paden: een tiener worstelt met zijn geaardheid, ligt in de clinch met zijn moeder (die zich clichématig afvraagt “wat ze verkeerd heeft gedaan”) en smacht naar de mooiste jongen van de klas, die naast latente homoseksuele gevoelens ook een vriendinnetje heeft. Echt overtuigend zijn de dramatische verwikkelingen niet, maar net als je toch een beetje met Timothy meevoelt brengt hij zijn magische bloem in stelling. De rugbycoach bespringt de directeur van de school, atleten draaien pirouetjes op het rugbyveld en moeders wordt belaagd door haar hitsige bazin. Dat is dan wél weer camp. In ‘Fairies’ was deze wending speels, in ‘Were the World Mine’ neigt hij naar kinderachtig. Soms loont het om te kiezen tussen luchtig of serieus. Tom Gustafson heeft dat hier niet gedaan, waardoor noch het drama-, noch het fantasie-element van de film goed uit de verf komt.
Wat ‘Were the World Mine’ toch wel sympathiek maakt is het musicalelement. De liedjes zijn mooi, complex en vakkundig uitgevoerd. Hoofdrolspeler Tanner Cohen beschikt over een serieus goede stem en voelt zich duidelijk thuis in zijn rol. Ook de inventieve manier waarop de teksten van ‘A Midsummer Night’s Dream’ in het verhaal zijn verwerkt is leuk, al nodigen die Shakespeariaanse songteksten niet uit tot inhaken en meezingen. In tegenstelling tot de zang is de choreografie wat minder solide en qua productiewaarde heeft ‘Were the World Mine’ de uitstraling van een schoolproject, maar omdat de film ook gaat over een schoolproject zijn de knullige dansroutines en de houtje-touwtje kostuums geen grote struikelblokken. ‘Were the World Mine’ is een schuimig opgeklopte mix van gay drama, musical en fantasy. Leuk voor een beperkte doelgroep, maar de meeste mensen zullen meer inhoud of juist meer pit & glitter zoeken.
Paula Koopmans