What Do We See When We Look at the Sky? – Ras vkhedavt, rodesac cas vukurebt? (2021)
Regie: Aleksandre Koberidze | 150 minuten | drama | Acteurs: Giorgi Ambroladze, Oliko Barbakadze, Giorgi Bochorishvili, Irina Chelidze, Ani Karseladze, Vakhtang Panchulidze
‘What Do We See When We Look at the Sky?’ is een stuk luchtiger dan de ellenlange titel doet vermoeden. Een toevallige ontmoeting tussen Lisa en Giorgi leidt tot een afspraakje op de post-Sovjet straten van de stad Koetaisi, zetel van het Georgische parlement. Maar door een vloek krijgt deze date een wonderlijke draai. Wat volgt, is een prikkelende plaatjesparade voor de kijker die niet vies is van een vleugje magisch realisme.
Het fictiedebuut van de Georgische regisseur Alexandre Koberidze zou zomaar een stille film kunnen zijn. Geluid is dan wel belangrijk, de begeleidende muziek luistert nauw, verder steunt deze kalme productie voornamelijk op een intrigerende beeldtaal. Daarnaast zijn dialogen spaarzaam en grijpt een ironische voice-over in om de plot enigszins voort te bewegen.
Koberidze onderbreekt het verhaal graag met de poëzie van alledag: een spelende hond of een voetbalpotje op een achterafpleintje. De vele beeldverhaaltjes, soms vermomd als visuele grapjes, dienen niet alleen als vermaak op de achtergrond maar zijn een wezenlijk onderdeel van de voorgrond. Er bestaat in deze film feitelijk geen verschil tussen beide. De Franse regisseur Jacques Tati en Wes Anderson zouden instemmend knikken met Koberidze’s verteltrant en beeldtaal.
De alomtegenwoordige voice-over van de film zou zomaar licht eigenwijs op kunnen merken: wat zijn verhalen behalve voer voor fantasten? De doorkijkjes in de stadskern van Koetaisi en lome beeldgrapjes vormen dan ook sterkste stukken van de film. Daarin voel je de liefde voor de lokale omgeving en haar bewoners. Je zou daar best wel eens een zomer willen doorbrengen, mee wiegend op de zomerbries dwalend door het pittoreske centrum langs de rivier Rioni. Eigenlijk is deze Georgische productie eerder een fascinerend stadsportret dan een zoetgevooisde romance.
Doen de personages in ‘What Do We See When We Look at the Sky?’ er dan niet toe? Zijn het louter archetypen in een Georgisch liefdessprookje? Je leert de personages inderdaad niet op de gebruikelijke wijze kennen: hun gedachten, emoties en interacties blijven vrijwel geheel achter slot en grendel. Ze zijn bijna eenvormig in hun eenzaamheid, alsof in een grote poppenkast. De afstandelijkheid tot de personages staat de zeggingskracht van de film dan ook ietwat in de weg.
Roy van Landschoot
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 21 april 2022