When Night Is Falling (1995)

Regie: Patricia Rozema | 93 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Pascal Bussières, Rachael Crawford, Henry Czerny, David Fox, Don McKellar, Tracy Wright, Clare Coulter, Karyne Steben, Sarah Steben, Jonathan Potts, Tom Melissis, Stuart Clow, Richard W. Farrell, Fides Krucker, Thom Sokoloski, Jennifer Roblin, Jacqueline Casey, Sigrid Johnson

‘When Night Is Falling’ is een bijzondere film over een bijzondere liefde: een liefde van de meest onmogelijke en halsstarrige soort. Die onmogelijkheid is hier drieledig. Om te beginnen leiden docente Camille en circusartieste Petra totaal verschillende levens: gesetteld versus avontuurlijk, intellectueel versus lichaamsgericht. Ook het feit dat het om een lesbische liefde gaat vormt een struikelblok, zeker gezien de religieuze achtergrond van Camille. Bovendien staat de laatste op het punt te trouwen met haar verloofde Martin, een man voor wie ze op een kameraadschappelijke manier nog altijd veel voelt.

Het is niet zozeer het verhaal dat de kwaliteit van ‘When Night Is Falling’ bepaalt, maar meer de fijnzinnige uitwerking ervan. Alles is even smaakvol gedaan, van muziek tot kostuums tot de gepassioneerde en tedere seksscènes. De dialogen zijn meestal to the point, en waar woorden in gebreke blijven schieten het scheve lachje van Camille en de expressieve ogen van Petra te hulp. Over de personages is bovendien goed nagedacht, zodat hun psychologische ontwikkeling altijd overtuigt. Daarbij is het niet moeilijk om met deze vrouwen mee te leven, aandoenlijk als zij zijn in hun verliefde gestuntel. De romantiek in ‘When Night Is Falling’ zit niet alleen in het verhaal, maar ook in het decor waartegen zich dit afspeelt.

Petra is artieste bij een modern circus (met de karakteristieke naam Sirkus of Sorts) dat gevestigd is in een oud pakhuis. Het circus doet aan acrobatiek, ballet en jongleren, alle van het minder orthodoxe soort. Het pakhuis zelf vormt met zijn kleurrijke decors, sprookjesachtige verlichting en excentrieke bewoners een romantische vrijplaats voor de ongebonden creatieveling. De plek symboliseert de (geestelijke) vrijheid die nodig is voor menselijk geluk en vormt een volmaakt contrast met de ordelijke omgeving waarin Camille woont en werkt. Regisseuse Rozema is te prijzen voor de manier waarop zij dit alles heeft verbeeld.

Het drama wordt nooit al te dramatisch, hoewel de film op het eind lichtelijk ontspoort. Ook de manier waarop alle eindjes uiteindelijk aan elkaar worden geknoopt, is geforceerd en mist de subtiliteit van daarvoor. Maar dan nog is deze film een mustsee voor iedereen met een beetje romantisch bloed in de aderen. En of dat bloed dan roze of rood is maakt in dit geval niets uit.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 7 september 1995