White Plastic Sky – Müanyag égbolt (2023)

Regie: Tibor Bánóczki, Sarolta Szabó | 108 minuten | animatie, avontuur | Acteurs: Tamás Keresztes, Zsófia Szamosi, Géza D. Hegedüs, Judit Schell, István Znamenák, Zsolt Nagy, Márton Patkós, Renátó Olasz

Het sombere begin van ‘White Plastic Sky’ slaat meteen toe. Op de geluidsband is een zware storm te horen. Het beeld is zwart. Beklemming is het resultaat. Als de camera eenmaal aan gaat, is de onderkant van een koepel te zien. Erachter waaien dreigende donkere wolken voorbij. Dan verschijnen er enkele regels tekst:

De aardbodem is zonder enig leven.
Alle planten- en dierenleven is ten onder gegaan.
Onze lichamen zijn ons grootste bezit geworden.
We kunnen er slechts 50 jaar over beschikken.

Dan een lange Fade.

Daarna worden ze eigendom van de stad.

Na deze introductie kan ‘White Plastic Sky’ echt beginnen. Daarvoor reist de toeschouwer een eeuw vooruit, naar het Boedapest van 2123. De gehele Hongaarse stad is verborgen onder een gigantische koepel. Het houdt de bewoners veilig voor de giftige pollen erbuiten. Maar of het leven er daadwerkelijk goed is? Voor de pas 32-jarige Nora is er weinig geluk te vinden. Na het overlijden van haar zoontje ziet ze geen toekomst meer voor zichzelf. Zonder het te overleggen met haar man Stefan, psychiater van beroep, vraagt ze een vrijwillige implantatie aan. Vroeger dan normaal wordt ze eigendom van de stad. Vroeger dan normaal wordt ze naar de Plantage gestuurd. Met dat besef kan Stefan onmogelijk leven. Als toekomstige Orpheus riskeert hij zijn voorheen veilige leven om haar terug te halen.

‘White Plastic Sky’ brengt toegankelijke science fiction. Het wetenschappelijke aspect is aanwezig, maar wordt meer ingezet als narratieve aangever dan dat het een doel op zichzelf is. Daardoor krijgen emoties vrij baan. Dat idee wordt ondersteund door de stijl van de film. ‘White Plastic Sky’ is een melange van animatie en live action. Ensceneringen van echte acteurs zijn omgezet in animatie, waardoor gezichtsuitdrukkingen intact blijven. Mede door het effectieve schaduwwerk, komen gelaatsuitdrukkingen sterk naar voren. Het trage tempo geeft eveneens vrij baan aan karakterontwikkeling. Antwoorden komen, zoals het SF betaamt, langzaam. De spiegel op het leven van nu schittert gestaag. Toch weet ‘White Plastic Sky’ niet helemaal door de oppervlakkige schil heen te bijten.

Achtergronden zijn door de computer gegenereerd. Fraai, maar ook krijg je als toeschouwer het idee naar een computergame te kijken. De speelwerelden blijven decorstukken waarin de personages vrij kunnen bewegen. Bewegingen die soms niet helemaal synchroon lijken te lopen met diezelfde achtergrond. De nadruk op emotie wordt daardoor wellicht te groot. Uiteindelijk, alle thema’s en filosofische kwesties ten spijt, biedt de film boven alles een liefdesverhaal over twee mensen die elkaar weer moeten vinden nadat het noodlot heeft toegeslagen. Bewonderenswaardig, dat geldt in feite voor de gehele Hongaarse productie, toch had er verhaaltechnisch misschien iets meer in gezeten.

Wouter Los

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 2 november 2023
Speciale vertoning: Imagine Fantastic Film Festival 2023