White Shadow (2013)

Regie: Noaz Deshe | 117 minuten | drama | Acteurs: Hamisi Bazili, Salum Abdallah, Riziki Ally, James Gayo, Glory Mbayuwayu, John S. Mwakipunda, Tito D. Ntanga, James P. Salala 

Door het leven gaan als albino is vast geen makkie. Maar wat pas echt lastig is, is als albino te leven in Tanzania. In dat Afrikaanse land zijn bijgeloof en tovenarij integraal onderdeel van het dagelijks leven. Albino’s hebben de pech dat veel landgenoten hen zien als dragers van magische krachten. Hun lichaamsdelen, bestemd voor toverdrank, leveren flink wat geld op; zo’n 5000 dollar voor een albinohart. Maar ja, dan moet je eerst zo’n hart uit een albino snijden.

De internationale coproductie ‘White Shadow’ behandelt deze naargeestige materie. We maken kennis met de albino Alias, een jongen die vanwege zijn kostbare organen gevaar loopt in zijn eigen dorp. Hij wordt overgedragen aan zijn oom Kosmos, een stadse sjacheraar met een bestelbusje. Alias gaat werken voor Kosmos, als snuisterijverkoper langs de autoweg. Intussen raakt hij gecharmeerd van zijn nichtje Antoinette, een piepkleine praatjesmaker. Maar dan komt oom Kosmos in acute geldnood.

Het boeiende verhaal van ‘White Shadow’ wordt niet hapklaar opgediend. Je moet goed blijven opletten. Niets wordt uitgelegd en je komt op plekken waar je nog nooit bent geweest,  zoals een spinnencasino en de hut van een medicijnman. Ook moet je soms zelf bepalen wat de precieze connectie is tussen de verschillende personages en tussen sommige handelingen. Dat maakt ‘White Shadow’ tot een actieve kijkervaring.

De stijl van ‘White Shadow’ is een verhaal apart. De film oogt documentair, met wiebelende handheld camera, ruwe editing en half afgeronde scènes. Die documentairestijl wordt regelmatig onderbroken voor hoogst artistieke visuele spielerei. Dan zitten we plotseling tussen de wolken of bekijken we de wereld ondersteboven. Ook de vervreemdende elektronische muziek contrasteert met de realistische stijl.

Door zijn moeilijkheidsgraad lijkt ‘White Shadow’ vooral geschikt voor de geharde arthousebezoeker. Die zal ook minder snel schrikken van het (sporadische) knetterharde geweld. In Tanzania zijn blijkbaar geen goedkope vuurwapens te koop, dus bij geweld komt al snel het betere handwerk kijken. Niet prettig om te zien, zoals deze hele film geen prettig verhaal vertelt. Maar relevante en stilistisch hoogstaande cinema is dit zeker.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 7 mei 2015