White Sun – Seto Surya (2016)

Recensie White Sun CinemagazineRegie: Deepak Rauniyar | 89 minuten | avontuur, drama | Acteurs: Dayahang Rai, Asha Maya Magrati, Rabindra Singh Baniya, Sumi Malla, Amrit Pariyar, Sarada Adhikari, Deepak Chhetri, Deshbhakta Khanal, Ganesh Munal, Pramod Agrahari, Maotse Gurung, Pramila Tulachan

Elk land kent zo haar eigen tradities om de doden te eren. Waar mensen in Madagascar een beroemd ritueel kennen waarbij om de zoveel jaar de overblijfselen van hun geliefden worden opgegraven en met wijn of parfum worden besprenkeld, doen de inwoners van een streek op de Filippijnen het weer anders: de lijken worden in hun zondagse kloffie gehesen en op een stoel geplaatst. Alsof dat nog niet bijzonder genoeg is, krijgen ze ook nog een brandende sigaret tussen hun lippen geplaatst. Is het in het Westen op zijn minst opmerkelijk als een overledene door een raam getakeld wordt (bijvoorbeeld in het geval van een te omvangrijk persoon), is het in Nepal verboden om pas gestorven personen door de voordeur naar buiten te dragen.

In ‘White Sun’ (‘Seto Surya’), de tweede speelfilm van Nepalees Deepak Rauniyar, zijn we getuige van zo’n ritueel, dat aan veel regels gebonden is. De vader van Chandra, een voormalig strijder in de burgeroorlog van Nepal, is overleden in zijn slaapkamer. Chandra is al lange tijd niet in zijn geboortedorp geweest, maar keert zo snel mogelijk terug als hij van het overlijden van zijn vader, die tevens het dorpshoofd was, hoort. Onderweg ontmoet hij de dakloze wees Badri, die niet bij hem weg te slaan is. Bij thuiskomst treft Chandra zijn vrouw Durga en haar dochtertje Pooja aan. Pooja, die ernaar verlangt te weten wie haar vader is – ze hoopt Chandra – vertegenwoordigt zonder meer het schattigste in deze film. Met haar onschuldige, maar tegelijkertijd nieuwsgierige blik verovert ze met gemak een plaatsje in de harten van de kijkers.

Durga heeft al die tijd voor Chandra’s vader Chitra gezorgd, maar het is niet toegestaan dat zij het lichaam van haar schoonvader aanraakt. Het verplaatsen van het lichaam van Chitra heeft dus nogal wat voeten in de aarde. Dat heeft voor een deel te maken met de familieverhoudingen. Chandra heeft een broer, Suraj, die in politiek opzicht lijnrecht tegenover hem staat. Suraj was tijdens de burgeroorlog trouw aan de monarchie, Chandra is vooruitstrevender en is fel aanhanger van de Maoïsten. Tijdens het vervoer van Chitra’s lichaam raken de twee broers in een verhitte discussie, waarbij Suraj uiteindelijk het lichaam van zijn vader achterlaat en Chandra op zoek moet naar andere – sterke -mannen die hem kunnen helpen het lichaam te dragen. Op deze zoektocht wordt hij vergezeld door Pooja en Badri.

‘White Sun’ is een fraai drama, waarin de verschillende maatschappelijke contrasten die Nepal kent goed tot uiting komen. De oude generatie versus de jongere generatie, conservatisme versus progressiviteit, de lagere kasten tegenover de hogere kasten, de rechten van mannen en vrouwen, het wordt allemaal duidelijk in een aansprekend verhaal met geloofwaardige personages. Tel daar nog bij op dat de omgeving beeldschoon in beeld is gevat, en je kunt concluderen dat Deepak Rauniyar een film heeft gemaakt waar hij trots op mag zijn. En het einde stemt hoopvol.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 26 oktober 2017