Who Can Kill a Child?-Quién Puede Matar a un Niño? (1976)
Regie: Narciso Ibáñez Serrador | 106 minuten | horror | Acteurs: Lewis Flander, Prunella Ransome
Kinderlijke onschuld moet toch zo’n beetje een van de laatste taboes zijn die nog overeind gehouden wordt binnen de filmwereld. Alhoewel er wel degelijk films te noemen zijn die deze onschuld hebben doorbroken, leveren deze ook bijna altijd controverse op. Kinderen zijn immers heilig en tot geen kwaad in staat, omdat ze in een sprookjesachtige eigen wereld verkeren waar niets dan goeds gebeurt. Een wereld die bovendien liefdevol wordt beschermd door volwassenen.
Hoe ontnuchterend is dan het begin van ‘Who Can Kill a Child?’ Deze confronteert de kijker direct met enkele gruwelijke documentairebeelden, die oorlogen tonen waarin kinderen massaal zijn afgeslacht. In een sequentie van slechts enkele minuten krijg je de holocaust, de Indiaas-Pakistaanse oorlog en de Vietnamoorlog voor je kiezen en dan moet de rest van de film nog beginnen. Toch dienen deze gruwelijke beelden niet alleen om de kijker te choqueren. Ze bieden tevens een context waarbinnen de rest van de film bekeken dient te worden.
‘Who Can Kill a Child’ vertelt namelijk het verhaal van het echtpaar Tom en Evelyn dat komt vast te zitten op een eiland waar alleen nog maar kinderen wonen, die alle volwassenen hebben vermoord. ‘Geen een normaal kind zou zoiets doen’ stelt Tom uiteindelijk, maar met de documentaire beelden in het achterhoofd vraag je je toch af waarom niet. Niet alleen hebben de kinderen alle reden om boos te zijn op de oorlogszuchtige volwassenen, het hele idee van de onschuldige kindertijd verdwijnt eveneens als sneeuw voor de zon. Hoe kun je immers verwachten dat kinderen een normale, onschuldige kindertijd beleven, wanneer alle voorbeelden die volwassenen hen geven daar haaks op staan en wanneer diezelfde volwassenen bovendien helemaal niet bereid zijn de kinderlijke onschuld te beschermen?
Het is een confronterende thematiek, maar Serrador dringt deze gelukkig niet teveel op aan de kijker. De documentairebeelden waarmee de film begint zijn heftig en zorgen er zeker voor dat de boodschap je niet ontgaat, maar ‘Who Can Kill a Child?’ is ook gewoon een hele spannende horrorfilm. De onervaren Serrador (hij maakte slechts twee bioscoopfilms) toont een groot talent voor sfeervolle spanningsopbouw en hij weet met bijna niets de kijker meer dan anderhalf uur te boeien. Bovendien weerstaat hij de verleiding om teveel te willen verklaren, waardoor je als kijker nooit te weten krijgt wat er precies aan de hand is met de kinderen van het eiland. Des te harder komen de mysterieuze gebeurtenissen aan.
Het resultaat is een film die vermakelijk en schokkend tegelijk is. Vermakelijk, omdat de film een spookachtige sfeer en genoeg mysterie kent om jezelf te distantiëren van de gebeurtenissen op het scherm. De film is echter schokkend op de momenten dat de hoofdpersonen inderdaad geconfronteerd worden met de vraag of zij in staat zullen zijn een kind te vermoorden wanneer zij levend het eiland willen verlaten. Ook hier toont Serrador zich een meester van de suggestie. Ondanks het duivelse dilemma waar de hoofdpersonen voor worden gesteld, gebruikt Serrador dit nooit voor goedkope exploitatie. Het merendeel van de moord en doodslag in deze film voltrekt zich buiten het zicht van de kijker, waardoor de scènes des te langer blijven hangen. Een absolute must voor elke jaren 70 horrorfan en een goede herinnering dat horror niet (altijd) draait om liters nepbloed en rubberen ingewanden, maar allereerst om spanning en de kracht van suggestie.
Sander Colin