Who’s That Girl (1987)
Regie: James Foley | 92 minuten | komedie, romantiek, misdaad | Acteurs: Madonna, Griffin Dunne, Haviland Morris, John McMartin, Bibi Besch, Sir John Mills, Robert Swan, Drew Pillsbury, Coati Mundi, Dennis Burkley, James Dietz
Deze joyride van een film opent met een flitsende animatie waarin we zien hoe Nikki Finn (Madonna) onterecht in de bak is beland. ‘Slammer’ was overigens de oorspronkelijke titel van de film totdat Madonna haar nummer ‘Who’s That Girl?’ koos als titelsong. Het lied stond bovenaan de Billboard chart in augustus 1987 en het kreeg een Golden Globe in 1988. De Nederlandse Jan de Bont deed de cinematografie voor ‘Who’s That Girl?’.
Griffin Dunne van ‘After Hours’ (1985) speelt Louden Trott, een degelijke, hardwerkende advocaat aan de vooravond van zijn huwelijk met een rijkeluisdochter. Zijn toekomstige schoonvader beveelt hem de ex-gedetineerde Nikki Finn op de bus naar Philadelphia te zetten. Trott’s rustige aard staat in schril contrast met die van de Betty Boop achtige Nikki Finn die vanaf begin af aan zeer nadrukkelijk aanwezig is met haar irritante accent en schreeuwerige outfits. Madonna lijkt zo uit een van haar videoclips destijds te zijn gelopen. Eigenlijk is de film ook een uitgerekte Madonna clip. Maar zij is niet de enige ster in de film, een van de andere klusjes van Trott is het vervoeren van een Patagonian Felis, een zeer zeldzame katachtige hier gespeeld door een tamme poema. De film lijkt enigszins op de komedieklassieker ‘Bringing Up Baby’ (1938), maar van een komisch hoogstandje is hier geen sprake. Madonna en regisseur James Foley mochten beide een Razzie in ontvangst nemen voor hun prestaties.
Door Amerikaanse critici en kijkers werd de film slecht ontvangen maar in Europa was het een succes. Over het algemeen is men in de Verenigde Staten nogal sceptisch over zangers die de overstap naar acteur maken. Meestal moeten zij daar dubbel zo goed presteren om dezelfde waardering te krijgen. Er wordt wel gezegd dat dit een van de betere films is van Madonna, niet zoals het geflopte ‘Shangai Surprise’ (1986) van een jaar daarvoor. Haar performance hier is in ieder geval niet slecht. Wie anders dan Madonna zou de brutale Nikki Finn kunnen spelen? Niemand zal Madonna een zeer begaafde actrice noemen, maar in sommige films vooral waar ze de wat kleinere rollen speelt die dichtbij haar liggen acteert ze prima. Zoals bijvoorbeeld ‘Desperately Seeking Susan’ (1985) en ‘A League of Their Own’ (1992). Echte erkenning kreeg Madonna in de vorm van een Golden Globe voor haar hoofdrol in de musical ‘Evita’ (1996).
Voor degenen die opgegroeid zijn met de Madonna uit ‘Who’s That Girl?’ is het even nostalgisch als verfrissend om haar weer eens te zien als rebellerend in plaats van belerend. Nog van de tijd dat alle meisjes haar danspasjes probeerden te evenaren. Je moet wel een beetje fan zijn van de Madonna van de jaren 80 om haar een hele film te kunnen verdragen. Ook geen hoge eisen stellen aan de geloofwaardigheid van het verhaal of de acteerprestaties. Dan kan ‘Who’s that Girl’ een uiterst vermakelijke, hysterische, gestoorde, te gekke rit in de Rolls Royce zijn.
Sarita Koendjbiharie