Widows (2018)

Recensie Widows CinemagazineRegie: Steve McQueen | 130 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Viola Davis, Liam Neeson, Jon Bernthal, Manuel Garcia-Rulfo, Coburn Goss, Michelle Rodriguez, Alejandro Verdin, Bailey Rhyse Walters, Elizabeth Debicki, Carrie Coon, Robert Duvall, Colin Farrell, Jacki Weaver, Molly Kunz, James Vincent Meredith, Brian Tyree Henry, Daniel Kaluuya, Eric C. Lymch, Michael Harney

Niets zo fijn als een lekkere heistfilm op z’n tijd. Verrassend wordt het echter als Steve McQueen, bekend van prachtige arthousefavorieten als ‘Shame’ en ‘Hunger’ en Oscarwinnaar ‘12 Years A Slave’, zich aan dit genre gaat wagen. En nee, Vin Diesel, George Clooney en The Rock blijven ditmaal gelukkig thuis, de beurt is aan de powervrouwen. Levert dit dan vooral een film op waarin de gender swap vooral als leuke maar weinig verrassende gimmick dient, zoals eerder in een film als ‘Ocean’s 8’, of is McQueen daar in de kern simpelweg teveel kunstenaar voor? De vraag stellen is hem beantwoorden.

Wie de posters of trailer voor ‘Widows’ al zag, moet toch even geïntimideerd omhoog hebben gekeken. Alsof Steve McQueen in Hollywood rondliep met een magneet om wat Oscarwinnaars om zich heen te verzamelen, daar vervolgens nog wat bewezen talenten bij zocht, en als klap op de vuurpijl Gillian Flynn inhuurde als co-scenarist, eerder verantwoordelijk voor het ijzersterke ‘Gone Girl’. Kan in potentie natuurlijk ook gevaarlijk zijn: teveel bekende koppen leveren natuurlijk niet automatisch een sterke film op.

In de basis volgt ‘Widows’ een vrij eenvoudige verhaallijn: ervaren overvaller Harry Rawlings (Liam Neeson) en zijn crew zien een overval jammerlijk mislukken, resulterend in een dodelijke confrontatie met de politie. Resultaat: vier rouwende weduwes. Complicatie: de buit van ruim twee miljoen dollar die mee het graf in gaat. Harry’s vrouw Veronica (Viola Davis in haar inmiddels bijna gebruikelijke Oscarvorm) wordt vervolgens geconfronteerd met de nalatenschap van haar man, wanneer de bestolen partij verhaal komt halen. Of ze binnen een maand even de twee miljoen terug wil betalen.

In ijzig onderkoelde paniek legt ze vervolgens contact met twee van de andere weduwes: Linda (Michelle Rodriguez) en Alice (Elizabeth Debicki), waarna ze gezamenlijk hun creativiteit aan moeten wenden om zelf een overval te plegen. Parallel aan hun verhaallijn volgen we de verkiezingsstrijd tussen Jamal Manning (Brian Tyree Henry) en Jack Mulligan (Colin Farrell), waarbij laatstgenoemde worstelt met de schaduw van zijn overheersende, almachtige vader (Robert Duvall). In de rest van de cast zien we onder meer nog Carrie Coon, Jacki Weaver en een overtuigend angstaanjagende Daniel Kaluuya.

Een van de belangrijkste doelen van Steve McQueen met ‘Widows’ was het bereiken van een groter publiek, iets wat met dit genre en deze cast een reëlere mogelijkheid lijkt dan bij zijn eerdere werk. En toch is het de vraag of ‘Widows’ aftrek gaat vinden bij het popcornpubliek, want de actie blijft in de film tot een opmerkelijk minimum beperkt, al laat McQueen in de verbluffend geschoten openingsscène zien dat hij ook met actiescènes meer dan uitstekend uit de voeten kan. 

McQueen richt zijn camera in ‘Widows’ veel meer op de psychologische ontwikkeling en achtergronden van de personages. Zo komt uit de film duidelijk naar voren dat alle vrouwelijke karakters in zekere zin gekweld werden door hun partners: Veronica door een trauma, Linda door de onstuitbare gokverslaving van haar man en Alice door een man met losse handjes. In essentie is ‘Widows’ daarom veel meer dan een gender swap-heistfilm. De film laat zich veel meer lezen als feministisch-psychologische thriller, waarin de heist-elementjes vooral dienen om het plot voort te stuwen.

Met zo’n potpourri aan thema’s moet je als regisseur waken voor de balans, maar gelukkig weet McQueen het grootste deel van de dramatische verwikkelingen (inclusief enkele geniepige twists) uitstekend te doseren, met Viola Davis als waanzinnig sterke secondelijm. Wel doemt tijdens het kijken van de film soms de vraag op of deze film niet nog beter had kunnen werken als miniserie, omdat sommige personages wat onderbelicht blijven. ‘Widows’ is daarmee een zeldzaam voorbeeld van een film die nog best uren door had mogen gaan, niet in de laatste plaats door de verbluffende visuele stijl van McQueen en de ijzersterke acteerprestaties.

‘Widows’ is kortom veel meer dan je dertien-in-een-dozijn popcorn-heist. De kracht van de film schuilt vooral in de emotionele ontwikkeling van de personages, gedragen door een acteursensemble om bang van te worden. Zij die een klip-en-klare actiethriller verwachten zullen bedrogen uitkomen, het publiek dat wat meer verwacht dan pief-paf-poef zal gretig aftrek vinden. Steve McQueen is als filmmaker gewoonweg te sterk om slechts een ‘simpele film’ af te leveren.

Alex Mazereeuw

Waardering: 4

Bioscooprelease: 22 november 2018
Digital HD-release: 4 maart 2019
VOD-release: 18 maart 2019
DVD- en blu-ray-release: 27 maart 2019