Willy op de onbekende planeet – Terra Willy: Planète inconnue (2019)

Recensie Willy op de onbekende planeet CinemagazineRegie: Eric Tosti | 90 minuten | animatie, avontuur, familie | Nederlandse stemmencast: Govert Deploige, Sem van der Horst

Wie een animatiefilm in de bioscopen brengt in de aanloop naar de kerstvakantie, kan meestal wel op een aardige recette rekenen. Natuurlijk, tijdens de feestdagen hebben de meeste mensen andere dingen te doen, maar omdat de kinderen twee weken vrij zijn blijven er nog genoeg dagen over om een filmpje te pakken. En omdat het weer meestal guur, nat en koud is, is dat ook een erg aanlokkelijk idee voor veel ouders. Naast de grote (Hollywood-)studio’s proberen ook kleinere productiemaatschappijen hun graantje mee te pikken in deze tijd van het jaar. Één van die kapers op de kust is het Franse TAT Productions, dat in 2000 werd opgericht door de gebroeders Eric en Jean-François Tosti en David Alaux en internationaal bekendheid verwierf met ‘The Jungle Bunch’, de animatieserie die het drietal een International Emmy Award opleverde. De gelijknamige film uit 2017 was de eerste speelfilm die de studio produceerde; deze trok in Frankrijk ruim 700.000 bezoekers en werd wereldwijd gezien de op drie na best bekeken Franse filmproductie van dat jaar. Bij TAT hebben ze dan ook hoge verwachtingen van de tweede lange animatiefilm, in Nederland uitgebracht onder de titel ‘Willy op de onbekende planeet’ (2019).

Het kleine jongetje Willy is samen met zijn ouders op een ruimtemissie, wanneer een meteorenregen roet in het eten gooit. De vader en moeder van Willy moeten een hele moeilijke beslissing nemen om hun zoon te redden: ze moeten hem loslaten. De ruimtecapsule waarin Willy speelt raakt los van het moederschip en zet koers naar de dichtstbijzijnde planeet. Dit blijkt wonderwel een planeet waar veel leven te vinden is en waar mensen prima kunnen overleven. Al is het voor de kleine Willy wel even lastig om te acclimatiseren: de wezens die hier wonen zijn bijvoorbeeld nogal merkwaardig. Wie zijn z’n vrienden en om wie kan hij beter met een grote boog heen lopen? En welke bessen, planten en vruchten kan hij wel eten en welke niet? Want alleen maar broccolipuree uit blik (uit de voorraad in de capsule) eten ziet hij niet zitten. Gelukkig heeft hij de slimme (maar ook een beetje betweterige) robot BUCK bij zich die hem helpt te overleven. Maar liefde geven kan zo’n vernuftig hoopje staal natuurlijk niet, dus als Willy zijn ouders mist, kan hij niet bij hen terecht. Het is dus maar goed dat hij snel vriendjes maakt met het schattigste wezentje dat op deze onbekende planeet rondloopt. Hij besluit dit oranje propje, dat wel wat weg heeft van een kwispelende puppy, Flash te noemen. Met zijn drieën ontdekken ze deze wonderlijke planeet, zijn flora en fauna en… zijn gevaren.

Ruimtereiziger worden is voor veel kleine kinderen wellicht een droom. ‘Willy op de onbekende planeet’ zal hen met beide benen op de grond zetten: er zitten ook minder leuke kanten aan een leven als astronaut. Van je ouders gescheiden raken is zo’n beetje de grootste nachtmerrie voor een gemiddelde zesjarige. Daar ligt natuurlijk een zee aan mogelijkheden voor een animatiestudio om de emoties die daarbij komen kijken uit te buiten. Maar de gebroeders Tosti laten ons Willy’s gemis niet voelen. Sterker nog, Willy lijkt zich zonder al te veel moeite te schikken in het feit dat hij weggerukt is bij zijn ouders. Misschien ziet hij ze nooit meer terug, hoe erg moet dat zijn? Volgens de Tosti’s kennelijk niet zo. Misschien zijn we te veel verwend met emoties in animatiefilms, dat we het nu in elke film verwachten terug te zien? Feit is dat de impact van het verhaaltje door het uitblijven van die gevoelens bescheiden is en dat de personages niet de diepte meekrijgen die ze misschien wel verdienen. Origineel en grappig is het ook allemaal niet. Wat overblijft is een luchtig, kleurrijk kinderavontuur dat vooral leuk is vanwege de bizarre vormgeving van de onbekende planeet. Vreemde wezens, reuzeninsecten, vegetatie in gekke vormen en fantasierijke landschappen; en dat allemaal in kleuren die in een gemiddelde snoepwinkel niet zouden misstaan. De allerkleinsten laten zich door dat uitbundige kleuren- en vormenpalet allicht nog best smaken, maar voor de meekijkende volwassene valt er minder te genieten.

Patricia Smagge

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 4 december 2019
DVD-release: 7 oktober 2020