Wonder (2017)

Recensie Wonder CInemagazineRegie: Stephen Chbosky | 113 minuten | drama, familie | Acteurs: Jacob Tremblay, Owen Wilson, Izabela Vidovic, Julia Roberts, Mark Dozlaw, Rukiya Bernard, Jennifer March, Mandy Patinkin, Noah Jupe, Bryce Gheisar, Elle McKinnon, Daveed Diggs, Ty Consiglio, Kyle Breitkopf, James A. Hughes, J. Douglas Stewart, Millie Davis, Ali Liebert, Joseph Gordon, Danielle ROse Russell, Erika McKitrick, Nadji Jeter, Benjamin Ratner

Raquel Jaramillo Palacio werkte jarenlang als illustratrice voordat ze in 2012 doorbrak als schrijfster. Onder haar pseudoniem R.J. Palacio kreeg ze lovende kritieken voor haar debuutroman ‘Wonder’. Voor het verhaal liet ze zich inspireren door haar eigen ervaringen. Samen met haar zoontje bezocht ze in 2007 een ijssalon even buiten New York. Daar ontmoetten ze een meisje met het syndroom van Treacher Collins, een ernstige gezichtsafwijking. Haar zoontje schrok zo van de aanblik van het meisje, dat hij in huilen uitbarstte. Palacio voelde zich geconfronteerd met haar eigen hulpeloosheid, omdat ze niet wist hoe ze adequaat op de situatie moest reageren en dat zette haar aan tot het schrijven van ‘Wonder’, een pleidooi voor een open blik waarmee ze mensen wil aanzetten verder te kijken dat iemands uiterlijk. Zoals het vaak gaat met bestsellers, werd ‘Wonder’ verfilmd. Regisseur Steven Chbosky, die tevens meeschreef aan het scenario, brak in 2012 door met de fijne coming-of-agefilm ‘The Perks of Being a Wall Flower’ en focust zich ook in deze film op de belevingswereld van kinderen. De anekdote van Palacio en haar zoontje in de ijssalon kreeg uiteraard een plekje in de film, die regelmatig op het flinterdunne randje balanceert van warm familiedrama en mierzoet sentiment, maar dankzij prima acteerwerk en sympathieke personages net aan de goede kant van de streep blijft.

Het is even schrikken voor Isabel (Julia Roberts) en Nate (Owen Wilson) Pullman als hun zoontje Auggie geboren wordt; hij blijkt namelijk ernstige afwijkingen te hebben aan zijn gezicht. Gelukkig valt er met behulp van plastische chirurgie een en ander te sleutelen aan zijn aangezicht, maar hij blijft er anders uitzien dan andere kinderen. Isabel beschermt haar zoontje door alles opzij te zetten om zich volledig op de zorg voor hem te storten. Zijn eerste jaren wordt hij dan ook thuis geschoold. Maar als hij tien jaar is (en inmiddels gespeeld wordt door Jacob Tremblay), moet hij er dan ook echt aan geloven: Auggie gaat voor het eerst naar school. ‘Als een lammetje naar de slachtbank’, aldus zijn vader. Auggie verschuilt zijn gezicht het liefst onder een Star Wars-helm, maar eenmaal op school zal hij die toch echt af moeten doen. Kinderen zijn keihard tegen elkaar, en Auggie is direct vanaf de eerste dag het mikpunt van spot. Vooral pestkop Julian (Bryce Gheisar) heeft de pik op hem. School is een harde leerschool voor Auggie, maar gelukkig hebben zijn ouders hem een stevige basis meegegeven en laat hij zich niet zo snel gek maken. Bovendien blijken er toch enkele kinderen te zijn die met hem om willen gaan. Jack (Noah Jupe) en Summer (Millie Davis) bijvoorbeeld. Maar hoe stevig staan zij in hun schoenen als de pestkoppen ook hen aanpakken?

‘Wonder’ toont niet alleen vanuit Auggies oogpunt hoe het is om met een ernstige gezichtsafwijking te moeten leven. Ook de (jonge) mensen in zijn omgeving moeten zich aanpassen. In de eerste plaats is daar Auggies oudere zus Via (Izabela Vidovic), die sinds de geboorte van het door haar zo vurig gewenste broertje altijd op het tweede plan is komen te staan. En dat heeft ze altijd zonder morren gedaan, want ze is gek op haar broertje. Maar nu ze een puber is met haar eigen sores, is het niet altijd makkelijk om tweede viool te moeten spelen. Haar beste vriendin Miranda (Danielle Rose Russell) ziet haar na de zomervakantie ineens niet meer staan en haar ouders hebben geen tijd om daar met haar over te praten, omdat ze druk zijn met Auggie. Gelukkig is daar een leuke nieuwe jongen op school (Nadji Jeter) die afleiding biedt. Behalve vanuit het gezichtspunt van Via, zien we de gebeurtenissen ook vanuit het perspectief van Jack en Miranda, al blijft de belangrijkste focus liggen bij Auggie. Het wisselen van perspectief verlevendigt de film echter wel en ‘Wonder’ onderscheidt zich ermee van soortgelijke films. Bovendien onderstreept de perspectiefwisseling ook nog eens een van de centrale boodschappen in de film: de hele wereld draait niet alleen om Auggie en het is belangrijk dat hij dat zelf – en ook zijn ouders, met name zijn moeder – ook beseft.

‘Wonder’ speelt duidelijk in op de emoties van de kijker en het sentiment is hier en daar wat al te zwaar aangezet. Zeker tegen het einde wordt het allemaal wat al te veel van het goede. Dat neemt echter niet weg dat dit een prima gemaakte film is, met na ‘Room’ (2015) opnieuw een overtuigende hoofdrol voor de jonge Jacob Tremblay, die dankzij de geweldige grime van de Nederlander (!) Arjen Tuiten onherkenbaar is. Ondanks het masker en de dikke laag make-up weet hij nuances in zijn performance aan te brengen en dat is knap voor een ventje van amper elf jaar. Tuiten verdiende overigens terecht een Oscarnominatie voor zijn werk. Overigens spelen ook de andere kinderen, met Noah Jupe en Izabela Vidovic voorop, uitstekend. Julia Roberts en Owen Wilson hebben een fijne chemie samen, maar staan duidelijk op het tweede plan: deze film wordt gedragen door de kindacteurs. Wilson is een acteur met een hoge irritatiefactor, maar is hier prima te pruimen. Een andere leuke volwassen rol is er voor Mandy Patinkin als de welbespraakte en begripvolle directeur van de school.

Hoewel het verhaal barst van de clichés, en het sentiment soms de overhand neemt, pakt het eindoordeel voor ‘Wonder’ toch positief uit. De boodschap die de film wil overdragen is natuurlijk niet de meest originele en ligt er duimendik bovenop, maar Chbosky weet toch onze ogen te openen: hoe zou je zelf reageren als je een jongetje met zo’n misvormd gezicht zou zien? Verplaats je eens in dat kind, hoe moet hij zich voelen? Hij kan er niets aan doen dat hij zo geboren is. In plaats van zo’n kind aan te staren, te pesten of te negeren, verdient hij zijn plek. Het hartverwarmende van die boodschap, plus het overtuigende acteerwerk van de veelal jonge cast, laat ons veel door de vingers zien.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 23 november 2017
DVD- en blu-ray-release: 27 april 2018