Working Girl (1988)

Regie: Mike Nichols | 114 minuten | komedie, drama, romantiek | Acteurs: Melanie Griffith, Harrison Ford, Sigourney Weaver, Alec Baldwin, Joan Cusack, Philip Bosco, Nora Dunn, Oliver Platt, James Lally, Kevin Spacey

Er bestaan zo van die films waarvan je op het einde zegt ‘meh’. Ze zijn niet goed, ze zijn niet slecht en hoogstwaarschijnlijk gaan ze je niet bijblijven. Je zal soms eens lachen of juist eens bedenkelijk fronsen. De premisse is eerder simpel en het is op een fatsoenlijke manier uitgewerkt. Over de acteerprestaties kan je vaak niets wonderbaarlijks zeggen. Gooi al deze elementen samen in een grote kom, roer een paar keer en je krijgt ‘Working Girl’.

In 1988 zal ‘Working Girl’ misschien vooruitstrevend en feministisch geweest zijn, maar is tegenwoordig toch wat outdated. Tess McGill (Melanie Griffith) voelt dat ze meer kan in het leven, maar krijgt de kansen niet. Dit komt omdat ze een vrouw is en geen hoge opleiding heeft. Ze verandert van job en komt terecht bij girlboss Katherine Parker (Sigourney Weaver). Tess ontdekt hier een wereld waar vrouwen wél de mogelijkheid krijgen die ze verdienen. Ze waagt haar kansen en pitcht een idee bij Katherine, die er potentieel in ziet. Niet veel later breekt Katherine haar been op skiverlof en moet Tess het fort bewaken. Ondertussen ontdekt ze dat Katherine is gaan lopen met haar idee, waarna Tess het recht in eigen handen neemt. Met een nieuwe professionele look stapt ze de zakenwereld binnen en ontmoet zo Jack Trainer (Harrison Ford) die haar zal helpen – nadat hij haar eerst versierde.

Hoewel Mike Nichols een aantal grote namen weet te scoren voor zijn film, is het allemaal maar ‘meh’. Melanie Griffith kreeg een Oscarnominatie voor ‘Working Girl’, wat eerder een bizarre keuze is. Het is niet dat ze slecht acteert, maar uitblinken doet ze ook niet. Harrison Ford is Harrison Ford. Hij ziet er goed uit en weet een zelfverzekerd typetje te spelen. Vooral Sigourney Weaver is top, als de two-faced baas die eigenlijk gewoon aan zichzelf denkt. Ook zij werd genomineerd voor een Oscar.

‘Working Girl’ is een leuke feelgoodfilm als je ’s avonds op de bank ligt en iets meligs wil zien en/of als je fan bent van de kledingstijl, muziek en kapsels van de jaren 80. Er zitten correcte boodschappen in over feminisme en klassenverhoudingen die wel oké zijn uitgewerkt. Het motto van de film zou kunnen zijn ‘Don’t judge a book by its cover’. Voor de rest is er niet echt iets memorabel.

Nick Majchrowicz

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 april 1989