Wrath of Dracula (2023)

Regie: Steve Lawson | 85 minuten | actie, horror | Acteurs: Hannaj Bang Bendz, Sean Cronin, Serene Fensom, Chris Lines, Dean Marshall, Shady Murphy, Ayvianna Snow, Jasmine Sumner, Marta Svetek, Mark Topping, Carl Wharton

Met een goede titel komt een film al een heel eind. Zeker als die titel een bekende naam bevat. Zo ook ‘Wrath of Dracula’ (2023)’ van schrijver en regisseur Steve Lawson. Lawson weet jaarlijks meerdere gothic horrorfilms te maken, waaronder ‘Bram Stokers Van Helsing’ (2021) waar Dracula vooral opviel door zijn afwezigheid. In dit officieuze vervolg is het aan de graaf om wraak te nemen op de wereldberoemde vampierjager Van Helsing. Maar is ‘Wrath of Dracula’ het met al die grote namen waard om te kijken of is het vooral een aderlating?

Vanaf de eerste minuut lijkt het dat tweede te worden. Net als de voorganger pakt Lawson een heel specifiek onderdeel van het originele verhaal van Bram Stoker en rekt dat uit tot de lengte van een volledige film, met de nodige aanpassingen. In dit geval is het de reis van Mina Harker (Hannaj Bang Bendz) naar Kasteel Dracula om haar man Jonathan Harker (Dean Marshall) te redden met behulp van Van Helsing (met de terugkerende Mark Topping), die in de afgelopen drie jaar zijn laatste restjes Nederlandse persoonlijkheid is verloren en nu een proper English gentleman is. Samen besluiten ze het kasteel van Dracula (Sean Cronin) binnen te dringen, hem en zijn bruiden te verslaan en Jonathan uit hun klauwen te bevrijden.

Een premisse die zeker potentie heeft, maar ook wordt beperkt door de karakteristieke eigenschappen van een B-film; een klein budget en weinig acteurs. Dat houdt de film niet tegen van een moderne interpretatie loslaten op het originele verhaal. Die zien we vooral terug in het personage Mina, die een veel actievere rol krijgt toebedeeld als feministische vampiervechter. Ze heeft haar eigen motivaties, heeft commentaar op traditionele kledij en groeit uit tot meer dan huisvrouw. Helaas wordt dat vaak gecombineerd met een flauwe grap, ondersteund door een plat en voorspelbaar script. Dat kan het best samengevat worden met de zin: Mina leert kungfu uit een boek zodat ze sterk genoeg wordt om een hamer op te tillen. Zeker vernieuwend, maar niet op een positieve manier.

Ondanks wat aanpassingen aan het origineel, volgt de film een standaard draaiboek dat vooral bestaat uit overleg tussen Mina en Van Helsing. De horror is niet noemenswaardig, en de actie valt tegen. Dracula zit technisch gezien wel in de film, maar had uitgewisseld kunnen worden met ieder ander monster. Dracula is niet uitzonderlijk sterk, slim of charismatisch en heeft (omdat de film maar een stukje van het hele verhaal laat zien) niets te doen behalve in zijn kasteel zitten. De sfeer van een mistig Transsylvanië is afwezig en degradeert uiteindelijk naar een slechte spin off van ‘Scary Movie’ (2000). Sommige klassiekers moeten wellicht alleen aangepast worden als de aanpassing voortkomt uit een goed idee.

Al met al is ‘Wrath of Dracula’ (2023) vooral de zoveelste goedkope horrorproductie van Steve Lawson. Tot het eind heeft de film af en toe de charme van een B-film, afgewisseld met de kwaliteit van een studentenfilm. Kenners van het originele boek hebben tal aan betere films om aan te zetten, kenners van films hebben tal aan betere films aan te zetten, maar kenners van ‘so bad it’s good’ vinden hier wellicht een pareltje. Maar voor de meeste mensen zal ‘Wrath of Dracula’ gewoon de volgende film van Steve Lawson zijn zonder Dracula.

Sam van Zuilen

Waardering: 1.5

DVD-release: 7 februari 2024