Wristcutters: A Love Story (2006)

Regie: Goran Dukic | 88 minuten | drama, komedie, romantiek, fantasie | Acteurs: Patrick Fugit, Shannyn Sossamon, Shea Whigham, Tom Waits, Will Arnett, Leslie Bibb, John Hawkes, Mikal P. Lazarev, Sarah Roemer, Abraham Benrubi, Azura Skye, Nick Offerman, Mark Boone Junior, Jake Busey, Clayne Crawford

Zelfmoord en gelukkig zijn gaan niet samen. Zelfmoord plegen en daarna gelukkig zijn, lijkt haast nog moeilijker. Toch gebeurt het in ‘Wristcutters: A Love Story’.

Het grauwe tussenstation waarin de zelfmoordenaars belanden lijkt verdacht veel op Amerika. Wel een Amerika uit de pen van een aardige Europeaan, regisseur Goran Dukic. De grijze realiteit van de beelden (wat een hoop meuk langs de weg daar zeg!), versterkt door de kleuren in het beeld wat af te zwakken en de smoeltjes wat bleker te schminken, wordt gecontrasteerd door overwegend aardige mensen en politieagenten in ongestreken witte shirts, lang haar en/of een volle baard, die de film bevolken. Duidelijk ingrediënten voor een heus sprookje. het kan natuurlijk allemaal niet, maar toch slaagt Dukic erin je te doen geloven dat je in een andere wereld bent. Met minimale middelen uiteraard, we hebben het hier per slot van rekening over een independent, geen Hollywood blockbuster, gelukkig maar. De sfeer voelt echt en met een flinke dosis humor slik je het als zoete koek. Want uiteindelijk gaat het maar om één ding: de liefde. En dat is altijd en overal geloofwaardig. Vooral als de liefde van de makers voor film en voor mensen van het beeld afstraalt. Fijn om naar te kijken.

Patrick Fugit maakte een beetje indruk met zijn rol als reporter in ‘Almost Famous’ (2000), wat alweer acht jaar eerder werd gedraaid. In de tussentijd deed hij een paar afleveringen ‘ER’, een bijrolletje in ‘White Oleander’ (2002) en nog wat kleine films. Hij is een van die acteurs die een nieuwe stroming in Hollywood vertegenwoordigen: de rustige, aardige jongens. Een stroming die aangevoerd wordt door Jake Gyllenhaal (‘Brokeback Mountain’ en ‘Donnie Darko’) en die verder wordt vertegenwoordigd door Tobey Maguire (‘Spiderman’ en ‘The Cider House Rules’), Wes Bentley (weet u nog: die stille filmer in ‘American Beauty’) en wellicht ook de broertjes Owen en Luke Wilson. Jongens die niet altijd stoer zijn, kwetsbaar zelfs en soms onwetend zijn en die, op Owen Wilson na, heel kalm overkomen, niet te veel praten. Alsof men de Tom Cruises en andere macho’s met hun grote monden een beetje zat is, in ieder geval in het independent circuit.

De teksten van Dukic zelf zijn zeer natuurlijk en komen zeer vanzelfsprekend uit de monden van de castleden. De sfeer op de set moet haast wel goed geweest zijn, dat straalt de film uit, heel relaxed allemaal, heel on-Amerikaans, Oost-Europees wellicht. Het verhaal ontspint zich dan ook in een prettig tempo, maar wordt geen moment saai. De leukste rol is voor Shea Whigham, die nog niet echt is doorgebroken en dat met deze rol ook niet zal doen, maar die wel laat zien dat hij kan acteren. Hij speelt de rechtlijnige en grappige Rus Eugene, die als een soort kapitein Haddock onze held vergezelt op de zoektocht naar zijn liefje. Met ‘Wristcutters: A Love Story’ schrijft Goran Dukic geen filmgeschiedenis. Geen nieuwe ‘Donnie Darko’ dus, wel een leuke film, vooral als je gelooft in love, peace and happiness, gegoten in een origineel jasje. En als je houdt van een rustige road movie à la Jim Jarmusch. Opvallend: bijrol voor Tom Waits, die ook veel voor Jarmusch heeft gewerkt.

Arjen Dijkstra