XXXholic – Gekijôban XXXHolic Manatsu no yoru no yume (2005)
Regie: Tsutomo Mizushima | 60 minuten | drama, animatie, fantasie | Originele stemmencast: Sayaka Oohara, Jun Fukuyama, Kazuya Nakai, Mika Kikuchi
Het is een merkwaardige titel, maar nee, ‘XXXholic’ gaat niet over een pornoverslaafde of, in de lijn van de documentaire over “Trekkies”, over de fans van de ‘XXX’-filmserie. Nee, het is een filmversie van een populaire Japanse comic met dezelfde naam.
Het is een interessant uitziende film en ook inhoudelijk is er veel origineels aanwezig, alleen de vraag dient zich aan in hoeverre je als kijker bekend moet zijn met de oorspronkelijke strip om voldoende van de film te kunnen genieten. De soms eigenaardig personages met irritant springende beestjes als sidekicks of vreemde gedragingen verdienen namelijk wat meer aandacht om de kijker “mee te krijgen”. Nu wordt er heel kort een bonte verzameling karakters geïntroduceerd, waarna er al snel met het hoofdverhaal wordt begonnen. Dit is jammer. Wat is Yuko bijvoorbeeld voor een mysterieus figuur? Waarom is ze zo verzot op sake en moet iedereen haar dienen in ruil voor hulp? En waarom wordt Watanuki geplaagd door geesten, die Domeki vervolgens kan wegjagen? Wat is überhaupt de functie van de geesten in dit specifieke universum? Wat willen ze? Kunnen ze kwaad doen? Allemaal onduidelijk.
Het verhaal zelf is best intrigerend. Een groep mensen wordt in een groot landhuis uitgenodigd. De mensen hebben met elkaar gemeen dat ze allemaal verzamelaars zijn. Verzamelingen die ze in het huis kunnen vervolmaken. Prachtig is het om de verschillende verzamelkamers in al hun glorie voorbij te zien komen. Met de meest bizarre verzamelingen: een collectie wolfijzers, vlindervoelsprieten, stoplichten… je kunt het zo gek niet bedenken of iemand in de film verzamelt het wel. Leuk is de scène waarin Watanuki naar een wc op zoek gaat in het huis, maar door een zich constant veranderend kamer en gangenstelsel de weg volkomen kwijt raakt. Alles verschuift, verdraait en versmalt waar je bij staat, vergelijkbaar met de zich onmiddellijk aanpassende huizen en flats in Alex Proyas’ ‘Dark City’. Uteindelijk komt Watanuki zo in een smal en lang kruipgat terecht waar geen toilet meer te bekennen is. In deze scène komt de eigenzinnige animatiestijl van de verschillende personages ook goed tot zijn recht. De ledematen van de verschillende figuren zijn namelijk smal en lang, net als die van Jack Skellington in ‘The Nightmare Before Christmas’.
De fantasievolle gebeurtenissen en kamers in het mysterieuze huis maken de film nog wel aardig de moeite waard. Het verhaal zelf valt jammer genoeg tegen. Het einde is voorspelbaar, weinig schokkend en daarnaast wat sentimenteel. Na de luchtige toon van de rest van de film, lijkt er nu gepoogd te worden om een dramatisch aspect in te voegen dat de nostalgie van een film van Ozu lijkt te willen imiteren. Maar dit is natuurlijk niet te doen. In ieder geval niet in een film als deze. ‘XXXholic’ is hier en daar leuk tijdverdrijf, maar indrukwekkend is de film niet echt te noemen.
Bart Rietvink