XXY (2007)

Regie: Lucía Puenzo | 91 minuten | drama | Acteurs: Ricardo Darín, Valeria Bertuccelli, Germán Palacios, Carolina Pelleritti, Martín Piroyansky, Inés Efron, Guillermo Angelelli, César Troncoso, Jean Pierre Reguerraz, Ailín Salas, Luciano Nóbile, Lucas Escariz

Je wordt geboren als een man of als een vrouw. Die keuze is voor jou al bepaald als je geboren wordt. Gelukkig is dat vaak ook de juiste keuze op een enkeling na. De hersens zijn al ingesteld op het vrouw-zijn of man-zijn en je leeft je leven zoals het komt. Maar wat als je de keuze hebt? Wat als je allebei bent en kan kiezen of je een man wilt zijn of een vrouw?

Een film over iemand die tweeslachtig geboren is, oftewel hermafrodiet is, is uniek. Een gewaagd thema dat nog niemand eerder aandurfde. Het is een onderwerp dat zeker de discussie oproept en dat is dan ook het doel dat bereikt is met ‘XXY’. Het is een mooie film geworden, niet te veel zijwegen, niet te veel gedoe, emotioneel een aangrijpend maar niet té, het onderwerp is tenslotte al heftig genoeg.

Alex wordt door haar ouders opgevoed als meisje. Ze ziet er ook uit als een meisje en praat als een meisje. Toch draagt zij een groot geheim mee. Niemand weet dat zij ook het mannelijk geslacht met zich meedraagt behalve haar ouders. Nu ze in de pubertijd komt wordt er van haar verwacht dat ze een keuze maakt. Ze voelt zichzelf anders, vreemd, als een monster, en ze gedraagt zich dan ook wat rebels. Als op een dag haar moeder een bekende chirurg met zijn familie uitnodigt lijkt er iets op te bloeien tussen Alex en de zoon, Alvaro. Maar als ze wil dat het iets wordt tussen hen zal ze toch de waarheid moeten vertellen en een keuze moeten maken. Maar is Alex daar wel aan toe?

Er zitten een aantal twijfelachtige elementen in het verhaal. De komst van de arts is bijvoorbeeld vrij dubieus. Waarom zou een arts een tijdje gaan logeren bij mensen die hij nauwelijks kent terwijl hij niet eens zeker weet of Alex wel een patiënt van hem zal worden? En de sex scène komt ook een beetje op een vreemd moment en komt te heftig over voor twee pubers van vijftien jaar oud die elkaar nauwelijks kennen. Ook is het jammer dat het personage van Alex niet verder wordt uitgediept want haar gevoelens zijn misschien wel het meest interessant aan het hele verhaal. Dat ligt overigens niet aan Inés Efron, die haar rol fantastisch neerzet maar aan het script. Alex is een pubermeisje die maar weinig mensen vertrouwt. Als ze haar beste vriend haar geheim vertelt wordt ze door hem verraden en vernederd. Dan krijgt ze ook nog eens gevoelens voor Alvaro wat het allemaal nog ingewikkelder maakt. De regisseur heeft ervoor gekozen om Alex zo weinig mogelijk te laten zeggen en vooral door haar daden en gezichtsuitdrukkingen duidelijk te maken aan de kijker hoe zij zich voelt. Heel knap dat Inés Efron dat kan, maar mooier was het geweest als daar toch wat dieper op in was gegaan.

Wat wel echt prachtig is, is de opbloeiende liefde en de vragen die dat oproept. Wil ze eigenlijk liever een jongen zijn? Maar hoe kan het dan dat ze op een jongen verliefd wordt? Is ze dan toch een meisje? Of kan ze allebei zijn? En beantwoordt hij haar gevoelens?

Verwacht geen Hollywood-einde bij deze film. Daar leent het verhaal zich ook niet voor. Dit is een serieus onderwerp waar na het zien van deze film best over gediscussieerd mag worden. Is het bijvoorbeeld wel zo verstandig geweest van de ouders om de keuze bij de geboorte uit te stellen en aan Alex zelf over te laten? Het doel is bereikt. Mensen zijn wakker geschud over dit onderwerp en discussies zullen er zeker los gaan barsten. En wellicht zullen er meer, misschien wel betere films volgen over dit onderwerp. Het begin is in ieder geval gemaakt en dat begin is zeker niet slecht.

Eveliene Sanders

Waardering: 3

Bioscooprelease: 12 juni 2008