Yamada-The Way of the Samurai-Samurai Ayothaya (2010)

Regie: Nopporn Watin | 98 minuten | actie, drama, geschiedenis | Acteurs: Seigi Ozeki, Kanokkorn Jaicheun, Sorapong Chatree, Winai Kraibutr, Thanawut Ketsaro, Buakhao Paw Pramuk, Somjit Jongjohor, Bin Bunluerit

“Deze film is geïnspireerd op een waargebeurd verhaal en aangevuld met de fantasie van de makers,” aldus het begin van ‘Yamada – The Way of the Samurai’ (ook bekend als ‘Yamada: The Samurai of Ayothaya’). Mensen die een getrouw beeld van een historisch personage verwachten, kunnen beter iets anders kijken want de grens tussen feit en fictie wordt nergens afgebakend. Maakt verder niet uit, want je kijkt dit soort films uiteindelijk toch voor de actie. En die zit gewoon goed in elkaar.

‘Yamada – The Way of the Samurai’ vertelt losjes het waargebeurde verhaal van samoerai Yamada Nagamasa (Seigi Ozeki). Hij woont in de Thaise hoofdstad Ayothaya en dient koning Naresuan. Als onze held na een avondje doorhalen wordt aangevallen door ninja’s – Japanse huurmoordenaars uit de eigen gelederen – wordt hij liefdevol verzorgd door zijn vijanden. Uiteindelijk ziet Yamada in dat zijn vijand – de Thaise bevolking – helemaal niet zo slecht is en sluit zich bij hen aan. De Japanner krijgt een training in de Thaise gevechtskunst en neemt het op tegen zijn landgenoten die hem verraden hebben.

Deze film is gemaakt in het kader van de 124 jaar bestaande relatie tussen Japan en Thailand en dat merk je. De schurken worden erg karikaturaal neergezet, zodat geen enkel land er slecht vanaf komt. De Thaise bevolking is vriendelijk en onze Japanse held rechtschapen. Door de schurken karikaturaal (constant een woeste, maniakale blik in de ogen en hard pratend) af te schilderen, ontstaat een gemeenschappelijke vijand wiens culturele achtergrond niet meer meetelt. Enkel diens gewelddadige en onredelijke inborst telt. De film speelt op veilig en stoot niemand tegen het hoofd. Dat levert een paar ongemakkelijke scènes op die in een kinderfilm of anime wel zouden werken, maar niet in een live action film. Zulke onrealistische schurken zijn niet meer van deze tijd en doen cartoonesk aan.

Ook de veelvuldig in beeld gebrachte fraaie omgevingen zijn een mooi visitekaartje. Het reisbureau kan zich geen betere reclame wensen. Afijn, het draait om de actie en die mag er zijn. Het is alleen zo verdomd jammer dat er relatief weinig knokscènes zijn. Er wordt veel aandacht besteed aan het herstel van de gewonde Yamada. Dat is niet zo interessant, want Ozeki zet het personage vrij vlak neer. Jammer. Gelukkig kan de fan van martial arts genieten van een aantal sterke scènes waarin de bikkelharde Muay Thai vechtstijl centraal staat. De vechtstijl ziet er sierlijk, maar bovenal erg bot en pijnlijk uit. De lenigheid en flexibiliteit van de strijders is een genot om naar te kijken. Ook is het indrukwekkend om te zien hoe log de vechtstijl van de samoerais oogt in vergelijking met het snelle Muay Thai.

‘Yamada – The Way of the Samurai’ is een half geslaagde film. De actie ziet er spectaculair uit, maar er wordt helaas te veel tijd besteed aan het niet bijster boeiend in beeld gebrachte verhaal. Fans van samoerais, Muay Thai en Oosterse geschiedenis kunnen deze film een kans geven. Liefhebbers van botte actie moeten de fastforward-knop op hun afstandsbediening maar te vriend houden tijdens het kijken van deze actiefilm.

Frank v.d. Ven

‘Yamada – The Way of the Samurai’ verschijnt donderdag 23 februari 2012 op DVD en blu-ray.