Yellowstone – Epic Yellowstone: Return of the Predators (2019)
Regie: Thomas Winston, Eric Bendick | 52 minuten | documentaire | Verteller: Bill Pullman
Yellowstone werd al in 1872 door de Amerikaanse regering uitgeroepen tot nationaal park, het eerste gebied ter wereld dat deze eer ten deel viel. Toch vormde die status geen belemmering voor de gestage decimering van de grote roofdieren die van nature in de Amerikaanse natuurparel voorkomen. In 1926 werd bijvoorbeeld de laatste Yellowstone-wolf afgeknald. De machtige grizzlybeer verdween nooit helemaal uit het park, maar veel heeft het niet gescheeld. Op het historische dieptepunt telde de populatie in Yellowstone amper 150 exemplaren.
Het verdwijnen van de toproofdieren deed Yellowstone ecologisch geen goed. Met name de wapitikuddes (de Noord-Amerikaanse versie van het edelhert) groeiden ongebreideld en vraten grote delen van het natuurgebied kaal. Die overbegrazing had nadelige gevolgen voor het hele ecosysteem. Plantensoorten verdwenen, wat weer zijn weerslag had op vogels en veel kleine zoogdieren. Die laatste groep had ook zwaar te lijden onder het toenemende aantal coyotes, die profiteerden van de afwezigheid van de wolven.
Voortschrijdend ecologisch inzicht leidde in 1995 tot de herintroductie van de wolf. Het resultaat was verbluffend. Het aantal wapiti’s nam niet alleen af door actieve predatie; de angst voor wolven heeft er tevens voor gezorgd dat wapiti’s veel meer op hun hoede zijn en minder lang op dezelfde plekken vertoeven. Het resultaat: herstel van de vegetatie, de groei van wilgen- en populierenbosjes en een toename van het aantal bevers omdat de herten niet langer de oevers kaalvreten. De terugkeer van de wolf heeft ook geleid tot een flinke afname van de coyotepopulatie, een ontwikkeling die gunstig is voor kleine zoogdieren en de zeldzame gaffelantilopen. Het hele ecosysteem is dus een stuk gezonder geworden door de hernieuwde aanwezigheid van de wolf. Ook de grizzlypopulatie heeft in de loop der jaren weer een behoorlijk niveau bereikt.
De titel ‘Epic Yellowstone: Return of the Predators’ verraadt het natuurlijk al: het zijn de grote roofdieren van Yellowstone die de show stelen in deze mooie natuurdocumentaire. De film is een aflevering uit het Amerikaanse vierluik ‘Epic Yellowstone’, dat in 2019 voor de themakanalen Smithsonian Channel en National Geographic werd vervaardigd. De hoofdrolspelers zijn de eenzame, naar de warmte en genegenheid van een roedel zoekende wolf Blacktail en de oude grizzlydame Quad Mom (zo genoemd omdat haar eerste worp een vierling was, wat vrij zeldzaam is bij beren). Ook diverse andere bewoners van ’s werelds oudste nationale park, zoals de alomtegenwoordige raven, pijlsnelle gaffelantilopen, statige wapiti’s, robuuste bizons, geslepen coyotes en ongrijpbare poema’s, passeren uitgebreid of vluchtig de revue.
Wat betreft het camerawerk is ‘Epic Yellowstone: Return of the Predators’ een puik stukje filmarbeid. Close-ups, die zo scherp zijn dat je de vachtharen van de wolven en grizzlyberen bijna kunt tellen, worden afgewisseld met luchtbeelden die de weidsheid van Yellowstone tonen. Bovendien bevat de film ook aardig wat actieshots van jagende wolven en beren. De wolven glijden gracieus en haast achteloos door het landschap als ze hun prooi achtervolgen, geholpen door een enorm uithoudingsvermogen waar wij mensen alleen van kunnen dromen. De ietwat doorleefde vertelstem van Bill Pullman past prima bij de beelden en het vertelde verhaal.
Hoewel de film soms vervalt in licht antropomorfisme, wordt dit nergens storend. De aangereikte informatie is soms wel wat aan de karige kant. Het is tevens een beetje jammer dat de documentaire, gezien de periode waarin hij is gemaakt, met geen woord rept over het allesbehalve natuurvriendelijke beleid van de regering-Trump. Die heeft de mogelijkheden om op wolven en beren te jagen namelijk behoorlijk verruimd. Toch is ‘Epic Yellowstone: Return of the Predators’ een prima natuurfilm die van begin tot eind blijft boeien.
Frank Heinen
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 30 juli 2020