You Don’t Mess with the Zohan (2008)

Regie: Dennis Dugan | 113 minuten | actie, komedie | Acteurs: Adam Sandler, John Turturro, Emmanuelle Chriqui, Nick Swardson, Lainie Kazan, Ido Mosseri, Rob Schneider, Dave Matthews, Michael Buffer, Charlotte Rae, Sayed Badreya, Daoud Heidami, Kevin Nealon, Robert Smigel, Dina Doron, Shelley Berman, Chris Rock, Mari

Al is volgens co-schrijver Smigel het script van ‘You Don’t Mess with the Zohan’ al in 2000 geschreven, het werd pas later verfilmd vanwege het thema terrorisme waarmee de film gevuld is. ‘You Don’t Mess with the Zohan’ is geen meesterwerk en lang niet zo sterk als Sandlers vorige productie ‘I Now Pronounce You Chuck and Larry’ maar in principe goed voor een lach hier en daar – mits je niet te veeleisend bent.

Het gegeven is eigenlijk nog best hilarisch: een stoere Israëlische killermachine commando genaamd Zohan (Adam Sandler) wil zijn macho-bestaan opgeven en zijn droom verwezenlijken: hairdresser worden in New York. Mensen mooi maken in plaats van afmaken. Zohan zet zijn dood in scène wanneer hij in een gevecht tegenover zijn Palestijnse aartsvijand Phantom (John Turturro) komt te staan en vertrekt naar Amerika. Daar doopt hij zich om tot de Australische Scrappy Coco en van het macho-gedrag is nog weinig over wanneer hij ook nog eens stereotypische kapperstrekjes vertoond. Maar zijn mojo is niet veranderd en hij geeft de veelal oudere dames wel een hele speciale behandeling. Totdat hij zich realiseert dat er eigenlijk maar één is van wie hij houdt: de lieve meid die hem ondanks alles heeft aangenomen: kapster Dalia (Emmanuelle Chriqui). Probleem is echter dat a. zij denkt dat hij Australisch is en b. ze ook nog eens van Palestijnse afkomst is. Als dan ook nog blijkt dat zijn geheime identiteit onder druk komt te staan én de kapsalon onder vuur komt te liggen beginnen de problemen pas echt. Maar zoals een echt held betaamd redt hij zijn damsel in distress en gaat Zohan de confrontatie aan.

Wat Amerikanen in de humor van Adam Sandler zien, dat zien maar weinige Europeanen. Maar zijn flauwe grappen lijken de laatste paar films minder te worden en steeds meer raken gecharmeerd van deze komiek. Kan Sandler het eerste half uur nog wegkomen met z’n charmante voorkomen, daarna begint hij toch echt (weer) te irriteren. Niet in de minste plaats omdat zijn accent – zowel de Israëlische als ‘Australische’ – behoorlijk op de zenuwen begint te werken. Daarbij is hij ook nog eens onovertuigend als Israëlische anti-terrorist en blijft hij eruit zien als een verklede Adam Sandler. Rob Schneider – ook niet bepaald bekend vanwege goede komedies – speelt taxichauffeur Salim, ook gevlucht uit Zohan’s streek, die het spoor van Zohan oppikt en hem wil verlinken. Schneider is eigenlijk gewoon weer niet humoristisch (denk aan zijn immens flauwe Deuce Bigalow) en valt eigenlijk in het niet tussen enkele acteurs die wel leuk uit de hoek komen. Verrassend is nieuwkomer Daoud Heidami als Nasi, die weet wat grappig is en die met zijn vriendelijke ogen en charmante lach een heleboel goedmaakt.

Fans van de unieke – om het zo maar te bestempelen – Sandler/Schneider humor gaan waarschijnlijk prat op deze nieuwste Sandler creatie, komedie liefhebbers weten het vast ook wel te waarderen, maar een fantastisch sterke film is het niet te noemen. Zelfs niet op een haar na.

Tessa Obbens

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 7 augustus 2008