Zee van tijd (2022)

Recensie Zee van tijd CinemagazineRegie: Theu Boermans | 116 minuten | drama | Acteurs: Sallie Harmsen, Reinout Scholten van Aschat, Elsie de Brauw, Gijs Scholten van Aschat, River Oosterink, Barbara Sobels, Koen Franse, Mieneke Bakker, Diana Dobbelman, Ruben Lürsen, Jules Hamel, Kim Hertogs, Sophie van Oers, Laurien van Rijswijk, Dimme Treurniet, Mike Meijer, Janni Goslinga, Jaap ten Holt

Jonge ouders Johanna (Sallie Harmsen) en Lucas (Reinout Scholten van Aschat) varen met hun vijfjarige zoontje Kai de wereld rond. Zorgeloos, vol dromen en idealen, leggen ze hun reis vast op hun videocamera. Dan realiseren ze zich dat Kai niet op het dek van de zeilboot is. En ook niet beneden in de kajuit. Langzaam maar zeker komt het besef: hij is niet op de boot. Hij moet overboord gevallen zijn.

Het verhaal van ‘Zee van tijd’ verspringt tussen het verleden, waar het jonge stel net hun kind heeft verloren, en het heden, veertig jaar later. In het heden wordt duidelijk dat de oudere versies van Johanna en Lucas, vertolkt door Elsie de Brauw en Gijs Scholten van Aschat, elkaar uit het oog hebben verloren. Tot Lucas een theatervoorstelling maakt over het verlies van Kai, waar Johanna niet echt om staat te springen.

Er is een groot contrast in hoe de twee ouders omgaan met de dood van hun zoontje. Waar Lucas direct de draad weer oppakt en zich volledig op zijn werk stort, blijft Johanna depressief in bed liggen en loopt ze – soms letterlijk – voor haar problemen weg. Soms schiet ze terug in ontkenning, denkt ze dat Kai ergens in het midden van de oceaan nog op ze wacht, bang en alleen. Of dat ze hem aan het strand bij haar ouderlijk huis ziet lopen. Maar dan trekt Lucas haar weer terug in de realiteit: ‘Hij is daar niet, hij is dood. Water onder de brug, dood’. Ook veertig jaar later, als Johanna in het Zeeuwse huisje van Lucas op bezoek is, blijken hun rouwmethoden onveranderd. Een levensgrote foto van Kai hangt aan de muur. ‘Jij kon naar hem kijken,’ zegt Johanna. Aan haar weemoedige blik merken we dat zij dat niet kon.

Het is een loeizwaar onderwerp: rouw om een kind. De vier hoofdacteurs weten dat feilloos neer te zetten en ons te laten voelen hoe hoe het moet zijn om een kind te verliezen. Maar dat dat gepaard gaat met overdramatische dialogen en bombastische muziek is onnodig. Met name de verhaallijn in het heden maakt zich hier schuldig aan. Waar het verleden kleiner en intiemer aanvoelt, is het heden soms té emotioneel, te overdreven. Dat is zonde. Door het gebrek aan subtiliteit is de film, die zo aangrijpend en indringend had kunnen zijn, bijna melodramatisch. Het raakt wel, maar komt door alle drama toch niet echt binnen.

Arike Vertegaal

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 oktober 2023
VOD-release: 30 maart 2023 (Netflix)