Zelim’s Confession (2013)

Regie: Natalia Mikhaylova | 60 minuten | biografie, documentaire

In ‘Zelim’s Confession’ vertelt de jonge Zelim wat voor verschrikkelijks hem is overkomen. De corruptie van de autoriteit in de Noordelijke Kaukasus zorgde voor een donkere periode in het leven van de dan nog maar twintigjarige jongen. Op een dag wordt Zelim zonder reden meegenomen door de politie. Ze dwingen hem om een terroristische aanval te bekennen die hij nooit heeft gepleegd. Ondanks vijf dagen van zware fysieke en psychische mishandeling, geeft hij niets toe. Doordat hij ook daarna nog wordt bedreigd vlucht hij naar Oslo, waar hij een nieuw leven probeert te beginnen. Dat hij zijn plek nog niet heeft gevonden wordt al snel duidelijk.

De regisseuse Natalia Mikhaylova vergezelt hem in zijn reis door Oslo. Ondanks zijn constante glimlach wordt pijnlijk duidelijk hoe veel invloed deze actie op hem heeft gehad. Hij slaapt niet meer, of slechts een paar uur, heeft nachtmerries en het vertellen van zijn verhaal lijkt hem veel moeite te kosten. Ondanks dat hij veel zwijgt, lijkt de gebeurtenis toch geen moment uit zijn hoofd te zijn. Zo maakt hij vreemde opmerkingen op onverwachte momenten, zoals: ‘ik word toch niet gemarteld?’ als hij op een bootje stapt.

Dat hij wantrouwiger is dan de gemiddelde jonge twintiger wordt al in de eerste scène mooi weergegeven. De film opent met een shot van hem in de tram, waarin hij de regisseuse vraagt of zijn woorden zullen worden verdraaid. Dat is blijkbaar de ervaring die hij tot die tijd heeft gehad. Zijn vertrouwen in de oprechtheid van de mens lijkt volledig verdwenen.

‘Zelim’s Confession’ is opgebouwd uit vijf delen en ieder deel bestaat uit een verklaring van een andere dag. De beelden in Oslo worden afgewisseld met beelden van zijn familie die nog in het vluchtelingenkamp in Tsjetsjenië zijn waar Zelim is opgegroeid. Ook zij zijn nog iedere dag bang en zijn continu bezig met een manier te vinden om weer herenigd te worden. Ze bekijken de beelden van Zelim in Oslo en de reactie van zijn familie maakt ook deel uit van deze documentaire. Dit laat zien hoe betrokken de documentairemaakster bij de situatie is. Ze is afgereisd naar zijn familie om te tonen waar ze mee bezig is en om hun kant van het verhaal te horen.

Ondanks zijn duidelijk aanwezige angsten, komt Zelim over als een enorm sterk persoon. Zelfs als hij de dood bijna in de ogen kijkt, weigert hij zijn onschuld kwijt te raken door iets op te biechten wat hij niet heeft gedaan. Helaas is Zelim hoogstwaarschijnlijk niet de enige die dit heeft meegemaakt. De politie verdient geld als ze een dader hebben gevonden van een misdaad. Ze gaan daarin zo ver dat ze onschuldige mensen van straat halen en deze martelen tot ze toegeven. De meeste jongeren zien helaas geen andere mogelijkheid dan dat, waardoor de politie hier mee door kan gaan.

‘Zelim’s Confession’ toont hoe oneerlijk het bestaan kan zijn. Daarnaast wordt het ook duidelijk hoe belangrijk het is om voor de waarheid uit te komen. Voor Zelim is er niets belangrijker dan dat. Hij heeft nog nooit een wapen vastgehouden en weigert zoiets toe te geven. Toch is het bijzonder schrijnend dat hij heeft moeten vluchten en heeft hij geen andere keuze dan zijn hele leven opnieuw te moeten opbouwen. En situaties als deze komen waarschijnlijk nog steeds voor in zijn thuisland. Hopelijk zorgt deze documentaire voor een nieuw onderzoek naar de wanpraktijken van de autoriteit in Tsjetsjenië.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 3