Zero Charisma (2013)

Regie: Katie Graham, Andrew Matthews | 86 minuten | komedie | Acteurs: Sam Eidson, Anne Gee Byrd, Brock England, Garrett Graham, Cyndi Williams, Vincent James Prendergast, Katie Folger, Lowell Bartholomee, Duncan Carson, Larry Jack Dotson, Jeff Fenter, Micheal Foulk, John Gholson, Jennymarie Jemison, Jason Crawford Jordan

Je hebt losers en je hebt Losers. En dan heb je nog de overtreffende trap: Scott (Sam Eidson), de hoofdpersoon in ‘Zero Charisma’ (2013). Hoewel deze uit de kluiten gewassen übernerd al tegen de dertig loopt, woont hij nog bij zijn cynische oma (grappige rol van Anne Gee Byrd) en verdient hij een karig loon met het bezorgen van donuts (waarbij zijn leidinggevende geen mogelijkheid onbenut laat om hem af te blaffen). Het spreekt haast voor zich dat Scott op het gebied van vrouwen en de liefde nogal onervaren is. Liever besteedt hij zijn tijd aan rollenspellen, waarin tovenaars, elven en trollen de hoofdrollen spelen. Het liefst in een spel dat door hem zelf bedacht is. En dus leeft Scott elke week toe naar de dinsdagavond, als hij met vier anderen ‘game night’ heeft in het huis van zijn oma. Zo gaat het al drie jaar lang. Scott leeft helemaal op, want hij is de ‘gamemaster’; hij bepaalt de regels van het spel en heerst als een dictator over het bordspel.

Het gevaar van iets zo serieus nemen als Scott zijn spel neemt, is dat de kleinste verandering je leven al op zijn grondvesten doet schudden. Als een van zijn ‘speelkameraden’ afhaakt om zijn huwelijk te redden, moet hij binnen een week een vervanger zien te vinden. En dat blijkt nog niet gemakkelijk (want zelfs onder nerds blijkt Scott een misfit te zijn). Maar dan loopt hij ineens Miles (Garrett Graham) tegen het lijf. Een jongen die eigenlijk alles is wat hij niet is: hij is populair en succesvol, heeft een mooie vriendin en is makkelijk in de omgang. Hij lijkt bovendien slimmer en inventiever dan Scott, die hem dan ook al snel als een bedreiging ziet. Want in tegenstelling tot zijn andere game-maatjes is Miles niet van plan zich zomaar aan Scotts grillen over te leveren. Scott voelt zich door de nieuweling bedreigt en zijn veilige wereldje van poortwachters, queestes en tovenaars brokkelt langzaam maar gestaag af.

‘Zero Charisma’ is een verrassend vermakelijke film over een onbegrepen loner die in een fantasiewereld wegvlucht om zijn tekortkomingen en problemen maar niet onder ogen te hoeven zien. Grote rol in zijn teloorgang speelt zijn moeder Barbara (Cyndi Williams), die hem bij oma achterliet toen hij pas acht jaar oud was. Toen deed ze dat omdat ze in de ban was van een sekteleider, maar tussen de regels door leren we dat ze wel meer egocentrische beslissingen heeft genomen. En net nu het minder gaat met Scott door de komst van Miles, keert ook zij weer terug in zijn leven. Maar ook nu blijkt ze dat puur uit eigenbelang te doen. Hoewel het niet eenvoudig is om sympathie voor Scott op te brengen, begrijpen we ergens wel een beetje waardoor het bij hem is misgegaan, wat hem realistisch maakt. Het is jammer dat regisseurs Katie Graham en Andrew Matthews ervoor hebben gekozen het conflict tussen Scott en Miles centraal te stellen, aangezien de relatie tussen Scott en zijn moeder vele malen interessanter is. De film had met dat uitgangspunt ook dieper kunnen graven; nu blijft het wat oppervlakkig en het einde is niet echt bevredigend. Dat neemt echter niet weg dat ‘Zero Charisma’ meer te bieden heeft dan je op het eerste gezicht zou zeggen.

Patricia Smagge