Zhou Yu’s Train-Zhou Yu de huo che (2002)

Regie: Zhou Sun | 96 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Gong Li, Tony Leung Ka-Fai, Sun Honglei

Poëtisch drama. Het stuk wordt ingezet door de sonore en melancholieke klanken van een cello. Dit is tekenend voor de sfeer van de film die begint en eindigt met een gedicht. De film zelfs lijkt wel een klassiek gedicht op zich, met het gebruik van beeldende teksten en herhaling. Zoals de dierenarts Zhang (Sun Honglei) die tegen Zhou Yu zegt: “Ik benijd Chen Qing.” En later Xiu (Gong Li): “Ik benijd Zhou Yu.” De kijker wordt veel op een verkeerd spoor gezet met gebruik van flashbacks, die soms geen flashbacks blijken te zijn en het verhaal dat wordt verteld vanuit het perspectief van de vertelster die nu vriendin van Chen Qing is. Zij lijkt wel heel erg op Zhou Yu. Is ze het nu of niet?

Onbeantwoorde vragen, een ander belangrijk element. Waarom was Chen Qing zo bang om een lezing te geven? Heeft Chen Qing de gedichten toch niet zelf geschreven, of kan hij de druk op hem om te presteren als dichter niet meer verdragen? Dat soort raadsels maakt het verhaal interessant. En het grootste raadsel is Zhou Yu. Haar twijfelende houding naar de charmante, meer materialistische dierenarts, haar obsessieve reizen. Haar complexe karakter, en possessieve gevoelens voor de dichter Chen Qing. De zoektocht met Zhang naar het meer uit het gedicht van Chen Qing dat ze niet kan vinden. De dichter in Zhang komt los en hij zegt zoiets als: “Als je ergens niet echt in gelooft, dan is het er nooit geweest, maar als het echt in jou bestaat, dan is het er ook echt.”

Deze aanspraak op de verbeelding wordt ook herhaald. Later als Zhang zegt hij dat hij Chen Qing heeft gezien en weer veel later als Xiu zegt dat zij Zhou Yu heeft gezien. Deze wisseling van werkelijkheid en verbeelding is een belangrijke draad door Zhou Yu’s Train. Je denkt het landschap voor het raam van Chen Qing te zien voorbij gaan, alsof je in de trein zit. Beeldend in visuele zijn de schitterende Chinese landschappen en de mooie composities van interieur en acteurs.

‘Zhou Yu’s Train’ is een echt kunstwerk dat soms wat kunstmatig aandoet. Juist door de vele herhalingen en het vasthouden aan een bepaald patroon. Door de kijker de film vanuit Xiu te laten ervaren, en doordat al snel duidelijk wordt dat het slecht gaat aflopen, creëert Zhou Sun een emotionele afstand en een wat statisch geheel. De acteurs intrigeren en nodigen uit tot het volgen van het verhaal. Dat verhaal is spannend en uiteindelijk ook logisch. De film doet denken aan een kunstwerk in een tentoonstelling, waar je af en toe even mag wegdromen in het landschap van een abstract schilderij.

Marieke Hoks

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 5 augustus 2004