Zombie Honeymoon (2004)
Regie: David Gebroe | 85 minuten | drama, komedie, romantiek, horror | Acteurs: Tracy Coogan, Graham Sibley, Tonya Cornelisse, David M. Wallace, Neal Jones, Phil Catalano, Maria Bermudez, Garcy Cerborino, Chris Chan, Joe Cicalese, Sue Cicalese, Barry Colicelli, Kevin Connell, Louis Fattell, Mitch Goldberg, Maria Iadonisi, John Kirby, Nate Meyer, Rachel Nord, Dustin Smither, John Sobestanovich, Steve Szymanski
Wie aan een film met als titel ‘Zombie Honeymoon’ begint, weet wat hij of zij kan verwachten. Een luchtige film met gore en vooral veel humor. Dat er dan ook nog redelijk werkende romantiek en drama in de vorm van morele dilemma’s in voor blijken te komen is alleen maar meegenomen. De film bezit van alle elementen bescheiden doses, maar het is genoeg om de aandacht van de kijker erbij te houden en de juiste reacties op te wekken.
De film is met zijn vijfentachtig minuten een korte rit, en daarnaast ook nog eens eentje met een straf tempo. Er wordt geen tijd gespendeerd aan de tijd van vóór het huwelijk, of aan het uitdiepen van de ouders of de personages zelf. Nee, we beginnen in vliegende vaart met het afscheid nemen van de ouders van Denise en volgen het dolverliefde tweetal terwijl ze in hun met blikjes behangen auto stappen en naar de kust rijden. Zoenend en lachend rijden ze hun bestemming tegemoet, en het is duidelijk dat ze erg dol op elkaar zijn. Al snel liggen ze op het strand van hun vakantie te genieten, maar dan gaat het mis: uit het water komt een zombie gelopen die, via zwart braaksel, Danny infecteert. In het ziekenhuis, waar we een leuke voorbode zien van wat komen gaat door een wakker wordende, uit zijn bed omhoog rijzende patiënt (zoals een zombie), wordt Danny al snel dood verklaard. De wereld van Denise stort in, maar haar zorgen blijken (voor even) ongegrond wanneer Danny ineens weer tot leven komt en klaarwakker is.
Ze gaan naar huis want er lijkt niets aan de hand te zijn, maar Danny voelt zich hoe langer hoe zieker en wanneer Denise haar man ineens in de badkamer aantreft met een opengereten nabij wonende jogger, wiens ingewanden hij aan het oppeuzelen is, draait ze, heel begrijpelijk, enigszins door. Ze lijkt vastbesloten om haar man, vanwege zijn wat verontrustende nieuwe eetpatroon te verlaten en heeft de deur al bijna achter haar dicht getrokken wanneer Danny’s smeekbedes op haar gevoelens beginnen te werken. Hij wilde het echt niet doen, hij weet niet wat er aan de hand is, en of ze alsjeblieft bij hem wil blijven. Het is vanwege het script, dat Danny’s zombietransformatie echt als een ziekte behandeld, maar vooral vanwege het geloofwaardige acteerwerk van Tracy Coogan als Denise, dat deze scène dramatisch gezien werkt en dat we daadwerkelijk gaan meevoelen met hun situatie. Deze factoren maken waarschijnlijk dat het mogelijk moet zijn voor een filmmaker om een diep tragische, en diep romantische film te maken over het zombie-gegeven. Kathryn Bigalows deed dit al eerder redelijk succesvol met betrekking tot vampieren, in haar film ‘Near Dark’, maar bij zijn rondschuifelende ondode tegenhanger moet het ook kunnen. In ‘Zombie Honeymoon’ weet Tracy Coogan de dramatiek in ieder geval goed te verkopen, al draait ze zelf tegen het einde van de film wel enigszins door. En, hoewel de serieuzere kant aardig werkt, is het nog geen hoog drama, en bovendien schiet Graham Sibley helaas wat te kort op dit vlak. Hij probeert het wel, maar weet geen band met de toeschouwer te vormen. Maar, toegegeven, dit is ook niet makkelijk als je weet dat hij om de haverklap een hapje vlees uit een voorbijganger of vriend neemt of dreigt te nemen.
Hierin schuilt meteen de humor van de film. Het grappigste element is wel dat Denise, na enige schokken en overdenkingen maar besluit er het beste van te maken en samen met Danny doet alsof er niets aan de hand is. Zo moet Danny na een recente slachtpartij snel zijn gezicht wassen en schone kleren aandoen, want hun vrienden komen op bezoek. Elke dialoog of kleine gedraging krijgt een dubbele betekenis, omdat we als kijker weten wat er loos is, of het nu gaat over Danny’s plotselinge trek in een grote steak, of de opmerking dat hij zich prima voelt, alles gepaard gaande met boekdelen sprekende mimiek van Denise, het zorgt er allemaal voor dat de toeschouwer stiekem meegniffelt. Ook grappig is de manier waarop Denise Danny, na een bezoek aan een reisbureau, uit alle macht naar de deur mee moet sleuren om te verkomen dat hij nog even snel een hapje uit de arm van de bediende neemt.
‘Zombie Honeymoon’ is wellicht niet zo tragisch, romantisch, gory, of humoristisch als hij had kunnen zijn, maar biedt toch een aantrekkelijke mix van deze aspecten, wat ervoor zorgt dat de film gewoon een lekkere snack is voor degene die eens wat anders wil dan een standaard romcom of zombiefilm.
Bart Rietvink