Zomerbroeders (2018)

Recensie Zomerbroeders CinemagazineRegie: Mustafa Duygulu | 50 minuten | drama, korte film | Acteurs: Meric Yildiz, Vefa Ocal, Yiğit Ege Yazar, Ali Efe Atasoy, Ahsen Eroğlu

De laatste dag van de vakantie. Morgen keert de zestienjarige Bora met zijn vader terug naar Nederland. Nog één dag om te genieten van de Turkse zon. Om samen te zijn met zijn in Turkije woonachtige neven. Om weg te zwijmelen bij al het vrouwelijk schoon. Op de achtergrond klinkt opgewekte Midden-Oosterse muziek. Het kleurenpalet is warm, tot het zwoele aan toe. Een laatste vakantiedag waarvan je hoopt dat het voor eeuwig is. Het leven is mooi.

Toch sluimert er enig ongemak rond. Het meisje dat al jaren in de hotelkamer naast de zijne verblijft en waar hij al die tijd stiekem een oogje op heeft, ziet niet meer dan een goede vriend in hem. Haar hart behoort toe aan een ander. Dat zijn neven wel succes hebben bij het andere geslacht, stemt hem niet bepaald vrolijk. Zijn overgewicht maakt het leven er niet makkelijker op. De moeilijke omgang met zijn vader, een moederfiguur is afwezig, maakt het gevoel van ongemak af.

Het geheel Turks gesproken ‘Zomerbroeders’ laat op een weldoordachte manier zien dat de vaderlandse film niet bij de landsgrenzen op houdt. Dat is gezien het multiculturele karakter van Nederland een goede zaak. Film is sowieso gebaat bij een zekere grenzeloosheid, omdat het ons de ogen opent voor het vreemde, wat op zijn beurt weer een spiegel voorhoudt op ons eigen bestaan.

Zo kan het verhaal van de Turkse Bora op het eerste gezicht vreemdsoortig aanvoelen. Totdat blijkt dat hij net als elke puber te maken heeft met gevoelens en angsten. Verliefdheid, buitensluiting en opdringerige volwassen; het is van alle tijden en alle culturen. Op de achtergrond speelt echter meer. Doordat de dromerige Bora lastig aansluiting vindt bij zijn in Turkije woonachtige leeftijdsgenoten, voelt hij zich er nooit helemaal thuis. Maar teruggaan naar het grauwe Nederland is net zo min een soepele opgave. Zo belandt de goeiige dikzak in een spagaat tussen het land van zijn voorouders en zijn huidige thuisland.

Bora valt tussen wal en schip doordat hij in Turkse ogen een Nederlander is vanuit Nederlands perspectief als Turk wordt gezien. Of dat een bezwaarlijke tweestrijd is, is niet relevant. Wat ‘Zomerbroeders’ effectief doet is het invoelbaar maken van die innerlijke botsing, met als resultaat dat er begrip ontstaat voor Boras situatie. Want zonder enig begrip is elke discussie over zoiets als nationaliteit al bij voorbaat gedoemd. Hoewel het verloop in ‘Zomerbroeders’ niet overal even logisch is, weet de film in pakweg veertig minuten een belangwekkend thematisch fundament neer te leggen.

Wouter Los

Waardering: 4

‘Zomerbroeders’ wordt zaterdag 6 oktober 2018 uitgezonden op NPO3.